ဂ်ံဳရိုးဦးထုပ္ေလးေတြ
ေတာကၽြဲၾကီးရထားေပၚမွာ
အရြယ္စံုဆိုဒ္စံု ဂ်ံဳရိုးဦးထုပ္ေလးေတြကိုေငးရင္း
ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားယူၿပံဳးမိ
ဘယ္လိုမွ အသံုးမက်ဘူးထင္ရ
ေနပူပူ ေလပူပူ
ကၽြတ္ဆတ္ေတာင့္တင္း ဂ်ံဳရိုးေလးေတြေတာင္
ေအးေသာအရိပ္ကိုေပးစြမ္းႏိုင္တယ္ဆိုတာ..။ ။
ညိမ္းညိဳ




ခဏခဏငိုျပရတာ ေမာတယ္ ဒါေပမယ့္ ခဏခဏ ေမာတယ္
ေျပာရမွာ အရမ္းေတေလဆန္တယ္ အိမ္ျပန္ခ်ိန္လည္း မသိေသး
ေနရာတကာ ေနာက္က်မႈေတြနဲ႔သာ ေရွ႕ဆက္ အိပ္ေရးေတြလည္း ပ်က္ရင္းပ်က္ေန
မိုးေရေတြထဲမွာ ေသာင္တင္ေနေသာ ေအာင္ျမင္ေရးလမ္းေၾကာင္းေတြ ခမ်ာမွာ
တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့ တစ္ေန႔ေန႔ေပါ့ေလ တစ္ေန႔ေန႔က် အသက္ရွဴ၀ႏိုင္ပါတယ္
ေလာေလာဆယ္ ေကာ္နက္ရွင္ေတြမေကာင္းဘူး ခဏခဏေဒါင္း(Down)ေဒါင္းသလုိ
ေစာင့္ေနတဲ့ မွတ္တိုင္ေတြ အေၾကာင္းမဲ့ ခဏခဏေျပာင္းလိုေျပာင္းေနတာ
ဟုိေနရာမွာ ၾကားၿပီးၿပီလား ဒီေနရာမွာ ဟုိဟိုဒီဒီ ေနရာစံုေတြဆီမွာ
ဒီလိုပါပဲကြာ ဒီလိုပါပဲကြာဆုိတာကုိကဒီလိုပါပဲ လိုရာသာဆြဲေတြးလိုက္ေတာ့ဆုိ
အဆင္ေျပတယ္ဆုိတာကလည္း အဆင္ေျပေအာင္ေနတတ္ျခင္းပါပဲ တကယ္
မႀကီးမငယ္ မေသရံုတမယ္ အဆင္ေျပရာေျပေၾကာင္း မီးစင္ၾကည္႕ၿပီး က..... ဆုိ
ငုိခ်င္ရင္ငုိပစ္လိုက္ အရႈံးေတာ့မေပးလိုက္ပါနဲ႔လို႕ ႏႈတ္ကတဖြဖြ ရင္ကတမမ
ဘာဆုိဘာမွ မသိခ်င္စမ္းပါနဲ႔ ကုိယ့္က်န္းမာေရးကုိသာ ဂရုစိုက္ၾက ခုေရာက္ေနတာ ရန္ကုန္
ျဖစ္ပံုေတြက အျဖစ္ကုိစံုလွတယ္ အံ့လည္းအံ့ လန္႔လည္းလန္႔စရာ အမေလး
ဖုန္းနံပါတ္ေတြေပးၿပီး ဆက္သြယ္ဖို႔က တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ထင္သေလာက္မလြယ္
ႏွစ္ရာတန္တစ္ရြက္ေလာက္ေတာင္မွသေဘာထားမႀကီးႏိုင္ေတာ့တဲ့အဆံုးအံကုိတင္းတင္းႀကိတ္ထား
မွားေနေသာ အမွားေတြက ႏြမ္းေနေသာ လမ္းေပၚမွာ အုတ္ေရာေရာေက်ာက္ေရာေရာ စုၿပံဳက်
လူ႔ဘ၀သံသရာေၾကာမွာ မၾကာခဏနာရဖ်ားရ 96ပါးလည္း မက.... မလွ..... မပ...ေတာ့လုိ႔
ကိုယ့္ရွိမွကိုယ္ပဲ ဘယ္သူ႔မွသနားမေနၾကနဲ႔ ကုိယ့္ဘ၀နဲ႔ကိုယ္သီခ်င္းကိုသာ အာၿပဲေအာင္ဆုိ
မုဒိတာတရားေတြက အူမမေတာင့္ႏိုင္ေတာ့လို႔ ဘတ္စ္ကားေတြေပၚမွာ တုိးၾကေ၀ွ႕ၾက
မြတ္သိပ္စြာနဲ႔တစ္ေယာက္စားေနဆဲ ထမင္းလုတ္ကုိ တစ္ေယာက္က ပုတ္ခ် ၾကည္႕ေနရတာဆုိး
ဓါးမုိးၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္စရာမလုိေတာ့ေလာက္ေအာင္ ယေန႔ေခတ္က ပညာရယ္ေရႊအုိးရယ္ေခတ္
ယဥ္ယဥ္ေလးရစ္မူးၿပီးယဥ္ယဥ္ေလးပဲသိမ္းသြင္းသြားျပန္လူယဥ္ေက်းတုိ႔ရဲ႕လက္ခုုပ္သံေတြေၾကာက္စရာ
ေနာက္တစ္ခါ ဒီကစား၀ုိင္းထဲကို လာမယ္ဆိုုရင္ ေငြအတုေတြပဲ ယူႏိုင္ေအာင္ယူခဲ့ၾက
ေန႔နဲ႔ညက တစ္သားတည္းက်ေအာင္ေမွာင္ေနၿပီေမေမေရ . .ေရေပးပါေမေမ ေရ.............
အရမ္းေတေလဆန္တယ္ အိမ္ျပန္ခ်ိန္လည္း မသိေသး....။ ။
ဥတၱရာ(ေရဆံုး)


ျပဇာတ္ကၽြန္း
ညဥ့္အ၀င္ရဲ႕ ေႏြးျမျမေအာက္ ရပ္ထားတဲ့ကၽြန္း
ခဲြထုတ္တာသိလို႕ အေရခြံဆုတ္ခံလိုက္ရ

ကိုယ္ပိုင္ညေတြ ေတးခ်င္းေရာတဲ့ခြက္ထဲထည့္
ကၽြန္းကေတာ့ အုန္းလက္ေတြလို ရိုးရာသံစဥ္ေတြနဲ႔က
ကၽြန္းကေတာ့ဗုံသံေတြ ထက္မွာ ရုိင္းရုိင္းယိမ္းယိမ္းနဲ႔က
ကၽြန္းကေတာ့ မႈန္၀ါး၀ါးျမဴေငြ႕ထဲက အကေတြ က
လက္တစ္ဖ်စ္စာ စိတ္ကူးေတြ မတတ္ေျမာက္ခင္ ၿမိဳ႕ရိုးေတြနစ္ခဲ့။

သိုးေယာင္ေဆာင္ကုလားအုပ္ ျပဳစားခံသစ္သီးနဲ႔ ဆုေတာင္းသံ မရွိတဲ့ည
အေရာင္မဲ့မုိးစက္ေတြ ရနံ႕ျပယ္ပန္းေတြ ၾကယ္ေတြနဲ႔အတူေမွ်ာ . . .
ငါ့ပုံတူရုပ္ထုေတြနဲ႔ကတဲ့ တစ္ခန္းရပ္ျပဇာတ္ၿပီးတဲ့အထိပဲေနမယ္။
သက္ရင့္ေက်ာက္ေတြ မရွိဘူး . . .(အေဟာင္းေတြ ရစ္ပတ္ေန အေလ့အထတစ္ခု)
ဖေယာင္းတုိင္ေတြ မရွိဘူး . . . (အရာရာကို ေပ်ာ္၀င္ႏုိင္ဖို႕ႀကိဳးစား စ နစ္ တ က်)
ပိုးစုန္းၾကဴးေတြ မရွိဘူး . . (လေရာင္ကို ဖမ္းၿပီး ထြန္းတဲ့ မီးအိမ္ကိုင္လက္တစ္စုံ)
စကားသံေတြ မရွိဘူး . . . (တိတ္-ဆိတ္×
သူ႕အေဖာ္ေတြလာမွ လေရာင္စုံနဲ႔ တစ္ကၽြန္းလုံးထြန္းလို႕
ဒီကၽြန္းကို ရပ္မယ္။
အႏုိင္း (နတ္ပန္းခ်ီ)



ငါး
ေလာကဓံဆုိတာ
မာယာၾကြယ္တဲ့ ေရျပင္က်ယ္ပဲ။
ေန႕စဥ္ ၀မ္းစာရွာေဖြမႈမွာ
ကိုယ့္အသက္ကိုယ္ ေလာင္းေၾကးထပ္ထားရတယ္။
ေသျခင္းတရားဟာ
ဒီေန႕လား၊ မနက္ျဖန္လား။
အမဲလုိက္သီခ်င္းနဲ႔ သားရဲတြင္းက
ေန႕ျမင္ညေပ်ာက္ဘ၀ေတြကို သံေ၀ဂနဲ႔ရႈျမင္ေနမိ။
တကယ္ေတာ့
ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ ငါးမွ်ားခ်ိတ္မွာ မမိခင္အထိ။ ။
ညီခ