(ယခင္လမွအဆက္)

ႏွစ္ပတ္အလို TWO WEEKS NOTICE
အခန္းစဥ္(၄)
ဘ၀ကိုျပန္ၿပီး ပုံသြင္းရမွာ . .တဲ့လား။
ဘ၀အေၾကာင္းဘာမွ မသိတဲ့လူေတြကေျပာၾကတာေပါ့။
သူတုိ႕က ဘ၀ဆုိတာကုိ ပုံေဆာင္ခဲႀကီးတစ္ခုလုိ
အစီအစဥ္တက်၊ ကိုယ္တြယ္ပုံသြင္းလိုက္ရင္ . . .
ေကာင္းမြန္တင့္တယ္သြားလိမ့္မယ္လို႕ . . .
ထင္ထားပုံရတယ္။
တကယ္ေတာ့ . . .
ဘ၀ဆုိတာ သူ႕ဖာသာသူအသစ္လဲသြားတဲ့အရာပါ။
အၿမဲတမ္း . . အေဟာင္းကအသစ္ကို
သူ႕ဖာသာသူ ပုံစံေျပာင္းလဲေနတာလုိ႕
ရုရွားစာေရးဆရာႀကီး
ေဗာရစ္-ပက္စ္ဘားနက္စ္
(ေဒါက္တာဇီဗားဂိုး- ၀တၳဳမွ)



မိခင္ႀကီး၏ နာေရးေၾကာ္ျငာကိုေတြ႕ၿပီး ဦးေလးငယ္ေရာက္လာခဲ့သည္။ ဦးေလးငယ္ေရာက္လာခ်ိန္သည္ ေမေမဆုံးၿပီး ဆယ္ရက္ေန႕တြင္ျဖစ္သည္။ မိခင္ႀကီးရက္လည္ကိုပင္ မမွီေတာ့ေပ။ ဦးေလးငယ္ဆုိသည္မွာ ေမေမ့ေမာင္တစ္၀မ္းကဲြျဖစ္သည္။ တစ္၀မ္းကဲြဆုိေသာ္လည္း မိခင္ႀကီးအိမ္ေထာင္မက်ခင္အထိ၊ မိခင္ႀကီးတုိ႕ႏွင့္ ေမာင္ႏွမအရင္းပမာ၊ အတူေနခဲ့သူမ်ားျဖစ္သည္။ ကိုကိုႀကီးတစ္ႏွစ္ခဲြအရြယ္ေလာက္တြင္ ဖားကန္႕သို႕ ေက်ာက္တူးမည္ဟုေျပာၿပီး ထြက္သြားခဲ့သည္။ ထုိ႕ေနာက္ ဘာသတင္းမွ မၾကားေတာ့ဘဲ ေသသည္၊ရွင္သည္ မသိျဖစ္ခဲ့သည္။ မိတ္ေဆြတခ်ဳိ႕ကမူ ထိုင္းႏုိင္ငံတြင္ေတြ႕ခဲ့သည္ဟု ဆုိၾကသလို၊ အခ်ဳိ႕က တရုတ္ျပည္နယ္စပ္တြင္ေတြ႕သလို မေရမရာႏွင့္ အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားခဲ့သည္မွာ ယခုအခ်ိန္အထိျဖစ္သည္။ ဦးေလးငယ္ကို သီဟလတ္ေရာ ျမၾကာမႈံပါ ေကာင္းစြာမျမင္ဖူးၾကေပ။ ရံဖန္ရံခါ မိခင္ႀကီးစကားထဲတြင္ ပါလာေသာ၊ ဦးေလးငယ္အေၾကာင္းကို တစ္စြန္းတစေလာက္သာသိထားခဲ့သည္။
ယခုေတာ့ ဦးေလးငယ္သည္ ထုိင္းႏိုင္ငံတြင္ စည္သြပ္ဘူးစက္ရုံႏွင့္ အျခားလူသုံးကုန္ပစၥည္းစက္ရုံမ်ားကို ပိုင္ဆုိင္သူျဖစ္ေနၿပီ၊ ေက်ာက္အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ရင္း၊ ထိုင္းႏုိင္ငံသူတစ္ေယာက္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ေနခဲ့သည္။ မိခင္ႀကီးဆုံးသည့္သတင္းကို ေဆြနီး မ်ဳိးစပ္တစ္ဦးထံမွ သိရွိၿပီးေရာက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ယခုလုိအခ်ိန္တြင္ ဦးေလးငယ္ႏွင့္ အေနေ၀းခဲ့ေသာ္လည္း သီလလတ္ တို႕ ေမာင္ႏွမအတြက္ ဦးေလးငယ္သည္ ေကာက္ရုိးတစ္မွ်င္ျဖစ္သည္။
ဦးေလးငယ္ကလည္း မိခင္ႀကီး ထုိ႕မိသားစုအေပၚပ်က္ကြက္ခဲ့ေသာ တာ၀န္မ်ားအတြက္ အတုိးခ်၍ သီဟလတ္တုိ႕ေမာင္ႏွမ၏ လုိအပ္ခ်က္ကိုျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္ေနခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ . . . အရာရာအားလုံးသည္ ေနာက္က်ေနခဲ့ေလၿပီ။
အခ်ဳိ႕ေသာ အေဆာက္အအုံမ်ားသည္ အေဟာင္းကိုျမင္ရသည္ထက္ အသစ္ျပန္တည္ေဆာက္ရျခင္းက ပိုမုိလြယ္ကူတတ္ သည္။
“ဘယ္ေလာက္ပဲၾကာေအာင္ တည္ေဆာက္ထားတယ္ေျပာေျပာ၊ သူမ်ားက အလြယ္တကူဖ်က္လို႕ပ်က္သြားတဲ့ဘ၀ကို ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မခိုင္မာဘူးလို႕ယူဆတယ္
အဲဒါေၾကာင့္ . . .
ခိုင္မာတဲ့ဘ၀တစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ့္ဖာသာတည္ေဆာက္ခ်င္တယ္”
သီဟလတ္၏စကားကုိ ဦးေလးငယ္က ေခါင္းၿငိမ့္၍နားေထာင္ရင္း၊ ျမၾကာမႈံထံသို႕ မ်က္လံုးကိုေရႊ႕ၾကည့္ရင္း ေမးဆပ္ျပသည္။
“သမီးကေတာ့ ဒီအိမ္ႀကီးကခြာရမယ့္အတူတူ၊ ဒီေရ၊ဒီေျမ၊ဒီပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ အေ၀းဆုံးေနရာမွာ ေနခ်င္တယ္။ ၿပီးရင္ . . . သမီး ဘ၀အတြက္ ေက်ာင္းဆက္တက္ရင္း ကိုယ့္ဖာသာရပ္တည္ႏုိင္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္တယ္”
ဦးေလးငယ္သည္ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္စကားကုိ အေသအခ်ာနားေထာင္ၿပီး မိနစ္၀က္ခန္႕ၿငိမ္၍ စဥ္းစားေနသည္။ ၿပီးမွ ႏူးည့ံ ညင္သာ၍ ဂရုဏာအျပည့္ပါေသာအသံျဖင့္ စကားဆုိသည္။
“သားတုိ႕သမီးတုိ႕ ဘာလုပ္ခ်င္သလဲဆုိတာသာ ဦးေလးငယ္ကိုေျပာပါ။ ဦးေလးငယ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးမယ္လို႕ ကတိေပးပါ တယ္” . . . . တဲ့ ။
မည္သူမဆုိ ဘ၀မွာအနည္းဆုံးတစ္ႀကိမ္ေတာ့
ခလုပ္တုိက္၍ လဲက်ဖူးသူမ်ားသာျဖစ္ၾကသည္။
သို႕ေသာ္ . . ျပန္မထသူမရွိ။
ဟူေသာ စကားကိုသတိရမိသည္။
ဦးေလးငယ္သည္ သီဟလတ္ႏွင့္ျမၾကာမႈံအား ကိုယ့္ဖာသာျပန္ထစရာမလိုေအာင္၊ ဆဲြထူေပးသည့္ အားေကာင္းေသာ လက္နက္တစ္စုံပင္ျဖစ္သည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ဟာ . . . .
ေလလာရာလမ္းေၾကာင္းကို မေျပာင္းႏုိင္ပါဘူး၊
ဒါေၾကာင့္ . . . . .
ေလသင့္ရာလမ္းေၾကာင္းအတုိင္းအေရြ႕လ်ားရင္း
လုိရာခရီးကိုေရာက္ဖုိ႕ . . .
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ရြက္ေတြကို
လႊင့္ခဲ့ၾကတယ္။


မ်က္ရည္မ်ားတုိ႕သည္ . . .
ျမင့္ျမတ္ျခင္းသေဘာတရားရွိသည္။
မ်က္ရည္တုိ႕သည္ . . . .
ေပ်ာ့ညံ့မႈတုိ႕၏လကၡဏာမဟုတ္။
အားအင္၏လကၡဏာမ်ားျဖစ္ၾကသည္။
မ်က္ရည္တုိ႕သည္ . . ..
စကားလုံးတစ္ေသာင္းမကေျပာႏုိင္သည္။
မ်က္ရည္တုိ႕သည္ . . .
ျပင္းထန္မႈ၏ေလာကတမန္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။
မ်က္ရည္တုိ႕သည္ . . .
ေနာင္တမ်ား၏တမန္မ်ားလည္းျဖစ္သည္။
မ်က္ရည္တုိ႕သည္]
ေျပာျပ၍မရေအာင္နက္နဲေသာ
ေမတၱာ၏တမန္မ်ားလည္းျဖစ္ေပသည္။
၀ါရွင္တန္-အာဗဲင္း

ျမၾကာမႈံသည္ သံဇကာကြက္မ်ားၾကားမွ ကိုကိုႀကီးကိုၾကည့္ရင္း၊ မ်က္ရည္မ်ားက်ေနသည္။ ကိုကိုႀကီးကိုေျပာရန္ စဥ္းစားလာ ေသာ စကားလုံးမ်ားမွာ မည္ကဲ့သို႕ေပ်ာက္သြားသည္မသိ၊ ျမၾကာမႈံပါးစပ္က ဘာစကားမွ မထြက္ႏုိင္ေတာ့ေခ်။ သို႕ေသာ္ . .ျမၾကာမႈံ သိေနပါသည္။ “တစ္သက္လုံး ညီမေလးမ်က္ႏွာကုိ မွတ္တစ္ခ်ပ္လို ၾကည့္ေနခဲ့တဲ့ကိုကိုႀကီးဟာ . . ျမၾကာမႈံမ်က္ရည္ေတြကို ျမင္တာ နဲ႔ ညီမေလး . . ဘာေျပာခ်င္တယ္ဆုိတာ၊ ကိုကိုႀကီးဖတ္လို႕ရမွာပါ” ဟု ေတြးေနမိသည္။
“ကဲ . . ညီမေလး . . မ်က္ရည္ေတြသုတ္လိုက္၊ ေမေမက ငိုတာမႀကိဳက္ဘူး”တဲ့။ ျမၾကာမႈံ ထုိစကားကို ၾကားလိုက္ေသာအခါမွ ပို၍ ငိုမိေလေတာ့သည္။
“ျမေလး . . အခ်ိန္ေစ့ေတာ့မယ္၊ . . ကိုႀကီးေျပာတာ ေသခ်ာနားေထာင္ ဘယ္ေနရာပဲေရာက္ေရာက္ . . ဒီကမာၻႀကီးရဲ႕တစ္ေန ရာမွာ . . ညီမေလးနဲ႔ညီေလးအတြက္ ‘ၾသရသ’ ဆုိတဲ့ အကိုႀကီးတစ္ေယာက္ရွိေနတယ္ဆိုတာ သတိရေနရင္ ေက်နပ္ပါၿပီ။ ညီမေလး နဲ႔ ညီေလးအတြက္ ကိုႀကီးစိတ္ခ်တယ္ . . . .”
ထုိစဥ္ . . တာ၀န္က်အက်ဥ္းဦးစီးဌာန၀န္ထမ္းမ်ား၏ အခ်ိန္ေစ့ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သတိေပးသံကို ၾကားလိုက္ရသည္။ ထုိအခါမွ ျမၾကာမႈံသည္ ကိုကိုႀကီးကို ကန္ေတာ့ရန္ သတိရမိသည္။
“ညီမေလး . . ကိုကိုႀကီးကိုကန္ေတာ့ပါတယ္” . . .ဟုေျပာရင္း ေထာင္၀င္စာၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ကန္ေတာ့လိုက္သည္။ ကိုကိုႀကီးမ်က္လုံးအိမ္ထဲတြင္ မ်က္ရည္အျဖစ္စီးဆင္းလာျခင္းမရွိေသာ္လည္း မ်က္ရည္ဟုထင္ရေသာ စိုစြတ္မႈမ်ားကို ျမၾကာမႈံဖ်တ္ ကနဲ ေတြ႕လုိက္ရသည္။ ကိုကိုႀကီးသည္ သူ႕မ်က္ရည္ကို ညီမေလးျမင္မွာ စိုးရိမ္သည့္အလား၊ ခပ္ဖြဖြၿပံဳး၍ ေခါင္းညိမ့္ျပၿပီး လွည့္ထြက္သြားေတာ့သည္။



အခန္းစဥ္(၅)
ႏွစ္ပတ္အတြင္းမွာ . . .
ၿပိဳလဲသြားတဲ့ . . ဘ၀ေတြကို
ျပန္ထူေထာင္တဲ့အခါမွာေတာ့ . . .
ေလးႏွစ္ေတာင္ၾကာခဲ့တယ္ . . . .။



“နာမည္ထဲမွာ ဘာေတြရွိသလဲ” ဟု ေမးလာပါလွ်င္ . . .
“သင္လုပ္သမွ် အရာအားလုံးပါရွိေလသည္” ဟု ကၽြႏု္ပ္ေျဖပါမည္။
ေဗာရစ္-ပဲန္ဒဲလ္

နာမည္မွာ . . ပင္ဒိုရာျဖစ္ပါသည္။
“ပင္ဒုိရာ” ဟူေသာနာမည္ကို စက္ကာပူႏုိင္ငံ ပိုလီတကၠသိုလ္မွ ေက်ာင္းဆင္း၊ ဖက္ရွင္ဒီဇုိင္နာ ဒီပလုိမာရသူ၊ စင္ကာပူမွ ေမာ္ဒယ္သင္တန္းကို စနစ္တက်တက္ေရာက္ေအာင္ျမင္ထားသူ၊ ျမန္မာႏုိင္ငံေမာ္ဒယ္ေလာက၊ ဒီဇုိင္နာေလာကတြင္ ထင္ရွားေက်ာ္ ၾကားသူ၊ ဂ်ာနယ္မ်ား၊ မဂဇင္းမ်ားတြင္ လစဥ္၊ အပတ္စဥ္ေဖာ္ျပျခင္းခံရသူ၊ ေယာက္်ားေလးမ်ား၊ အရြယ္သုံးပါးစလုံး၏ စိတ္၀င္စားျခင္း ကိုခံရသူဟူေသာ အခ်က္အလက္မ်ားျဖင့္ ဖဲြ႕စည္းတည္္ေဆာက္ထားသည္။ မီဒီယာေလာကႏွင့္ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ားကို ထိန္ခ်န္ ထားေသာအခ်က္မွာ “ပင္ဒုိရာ” တြင္ “ျမၾကာမႈံ” ဟူေသာ နာမည္တစ္ခုရွိေသးသည္ဆုိေသာ အခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။
ယခင္ျမၾကာမႈံက ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးစ၊ ဖခင္ႏွင့္ နာမက်န္းျဖစ္ေနသည္ကို ျပဳစုရင္း၊ အိမ္တြင္းပုန္းအျဖစ္ အခ်ိန္ေတြ ကုန္လြန္ခဲ့ရသည္။ ဆံပင္ရွည္ကိုႏွစ္သက္ေသာ ေမေမ့အတြက္ ဆံပင္ကို တင္ပါးေက်ာ္ေအာင္ထားခဲ့ရသည္။ သနပ္ခါးကိုႏွစ္သက္ တတ္ေသာ ဖခင္အတြက္ ပါးကြက္က်ားႏွင့္ေနခဲ့ရသည္။ ျမန္မာဆန္ဆန္ကိုသာ ဆင္ေပးေသာ မိခင္အတြက္ ရုိးစင္းေသာဘ၀ျဖင့္သာ ေနခဲ့ရေသာ “ျမၾကာမႈံ”ျဖစ္သည္။
ယခု . . . “ပင္ဒုိရာ”သည္ ႏုိင္ငံတကာအေတြ႕အႀကံဳ၊ အသက္အရြယ္၏ဖြံ႕ၿဖဳိးမႈ၊ စနစ္တက်ဂရုစိုက္ျပဳျပင္ထားေသာ အလွအပ မ်ား၊ သင္ယူတတ္ကၽြမ္းထားေသာ ဆဲြေဆာင္မႈ၊ လမ္းေလွ်ာက္ပုံ၊ အၾကည့္ အျပင္အဆင္မ်ားေပါင္းစပ္လိုက္ေသာအခါ၊ ယခင္က ျမၾကာမႈံဘ၀ျဖင့္ သိကၽြမ္းထားသူမ်ားပင္ မမွတ္မိႏုိင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ေပသည္။
အခုေတာ့ . . .
အမိေျမကို . . “ပင္ဒုိရာ”ဘ၀နဲ႔
အသစ္ျပန္စၿပီး၊ ေရာက္လာတဲ့အခါ . . .
အေတြ႕ခ်င္ဆုံးသူႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္ . . .
တစ္ေယာက္က . . .
“ပင္ဒုိရာ” ကို သိပ္ခ်စ္တဲ့ . . .
“ၾသရသ . . . .”
ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ . . .
“ပင္ဒုိရာ” က သိပ္မုန္းတဲ့
“အဓိပတိ” . . . .ေပါ့ . . . .


သီဟလတ္ကေတာ့ MBA အမ္ဘီေအဘဲြ႕ကို စင္ကာပူမွာယူခဲ့တယ္။ သူစိတ္၀င္စားတဲ့ စီးပြားေရးပညာေတြကို ေလ့လာသင္ယူ ရင္း၊ သမာသမတ္က်တဲ့ စီးပြားေရးပညာေတြကိုလည္း တတ္ခဲ့သလုိ၊ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းက ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲတဲ့စီးပြားေရးပညာ ေတြကိုလည္း တတ္ေျမာက္ခဲ့ၿပီ၊ ဦးေလးငယ္ရဲ႕ လမ္းစဥ္အတိုင္း စင္ကာပူႏုိင္ငံသူ သူေဌးသမီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ႏုိင္ငံသားအျဖစ္ ခံယူလိုက္သည္။ ေယာက္ခမသူေဌးႀကီး ကြယ္လြန္သြားေသာအခါ သီဟလတ္သည္ သူေဌးေနရာကို အလုိအ ေလ်ာက္ရရွိသြားခဲ့သည္။ သီဟလတ္သည္ ရရွိေသာေနရာႏွင့္ ထိုက္တန္ေသာ သူ၏လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ေၾကာင့္ ကုမၸဏီလုပ္ငန္းမ်ား ယခင္ထပ္ပို၍ တုိးတက္ခဲ့သည္။ “ၾသရသ” လြတ္ရက္ေစ့ေတာ့မည္။
ယခု . . မေရာက္တာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ၊ အမိျမန္မာျပည္ကို သီဟလတ္အလည္ျပန္လာခဲ့သည္။ အကိုႀကီး အဖအရာဆုိေသာ စကားအတုိင္း၊ မိဘမရွိေတာ့ သူတုိ႕ေမာင္ႏွမအတြက္ ကိုကိုႀကီးကို ဖခင္လုိခ်စ္ရေတာ့မည္။ သူတို႕၏ေက်းဇူးရွင္ ဦးေလးငယ္ရွိေသာ ထိုင္းႏုိင္ငံသို႕ ကိုကိုႀကီးကို ေခၚသြားရမည္။ ၿပီးေတာ့ . .. သူ႕မိသားစုရွိရာ စင္ကာပူႏုိင္ငံသို႕ေခၚရမည္။ ကိုကိုႀကီးေထာင္မွထြက္ လွ်င္ ထြက္ခ်င္း၊ ေမာင္ႏွမသုံးေယာက္၏ ခမ္းနားႀကီးက်ယ္ေသာ ညစာစားပဲြကို အေကာင္းဆုံးေဟာ္တယ္တစ္ခုတြင္ စီစဥ္မည္။
အင္း . .ၿပီးရင္ေတာ့ . . . .
ေငြအားကိုးနဲ႔ အႏုိင္က်င့္တတ္တယ္လူေတြအတြက္ . . .
ေခါင္းေအးေအးထား၍ အလွပဆုံနည္းနဲ႔
မွတ္ေလာက္သားေလာက္ေအာင္ေတာ့
ဆုံးမရဦးမည္။
အခ်ိန္ေတြၾကာလို႕ . . .
ေအးသြားၿပီေတာ့ မထင္လိုက္နဲ႔ . . .
ေအးလြန္းလို႕ “ခဲ” သြားတာပဲျဖစ္လိမ့္မယ္။
အရည္နဲ႔ပက္ရင္ မနာဘူး
“အခဲ” နဲ႔ထုရင္ေတာ့ . . .
ေသ . . . သြား . . . ႏုိင္ . . . တယ္ . . .။
ေမာင္မ်ဳိးမင္း(ရင္တြင္းျဖစ္)
(ေရွ႕လဆက္ဖတ္ပါ . . . . . . .)