ခံစားခ်က္
ကၽြန္ေတာ့္အတြင္းစိတ္မ်ားသည္ မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ေနၾကသည္။ ထုိ မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ေနေသာ စိတ္၏ ေအာက္ေေျခတြင္ဆုိ႕နင္ပူေလာင္ေနေသာ မည္သုိ႕မွန္းမသိရသည့္ ဆုိး၀ါးေသာ ေ၀ဒနာႀကီးရွိေနသည္။
“ အရင္တုန္းက ငါဟာ စကၠန္႕တုိင္း သစၥေဖာက္တာကို ခံေနရတာပဲ . . .” လို႕ ေတြးလိုက္ရင္ တစ္ကိုယ္ လုံးဟာ ဆုိ႕နင့္ေၾကကဲြတဲ့ေ၀ဒနာနဲ႔ နစ္ျမဳတ္သြားတယ္ဗ်ာ . . . .။
အဲဒီေ၀ဒနာဟာ မၿငိမ္သက္ဘဲ ပူေလာင္ေနတဲ့ ရင္ထဲကပဲလာပါတယ္။ အဲဒီအေတြးရဲ႕စကားလုံးေတြကို ရေအာင္ေဖ်ာက္ေတာ့ စကားလုံးေတြေပ်ာက္သြားေပမယ့္ ေ၀ဒနာကေတာ့ တုတ္နဲ႔အဆြခံလုိက္ရသလို နာၿပီး က်န္ရစ္ခဲ့တာပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ့္ကို လူေတြက ၿငိ္မ္ၿငိမ္ကေလး ထုိင္ေနတာလို႕ျမင္ၾကလိမ့္မယ္။
မဟုတ္ပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ့္အေတြးေတြဟာ ပူေလာင္တဲ့အသိေတြနဲ႔ ဆက္ခါဆက္ခါေလာင္ကၽြမ္းေနတာပါ။
ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ျမင္ၾကည့္မိေနတယ္။
ဥပမာ . . . အဲဒီေန႕က . . .
ကၽြန္ေတာ္ဟာ စာေရးေနတယ္ . . . ။ သူက ကၽြန္ေတာ္ငဲ့ၾကည့္ရင္ ျမင္ေနရတဲ့ကုတင္ကေလးအေပၚ မွာ လွဲေလွာင္းလို႕ . . . နဖူးကေလးအေပၚမွာ လက္ကေလးကိုတင္လို႕ . . မ်က္ႏွာက်က္ကို ေမာ့ၾကည့္ၿပီး ေငးေနတယ္။
သူဟာ . . . ကၽြန္ေတာ္ ၀တၳဳေရးၿပီးလို႕ ပိုက္ဆံရရင္ သူလိုခ်င္တာတစ္ခုခုကို ပူဆာဖုိ႕ေတြးေနလိမ့္မယ္။ သူ ဘာစားခ်င္သလဲဆုိတာကို စဥ္းစားခ်င္စဥ္းစားေနလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အျပင္မသြားရတာၾကာၿပီလို႕ ေတြး ခ်င္ေတြးလို႕ ကၽြန္ေတာ့္ငဲ့ၾကည့္ရင္း စဥ္းစားမိတယ္။
ဆုိလိုတာက သူဟာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔မလွမ္းမကမ္းမွာ သက္ေသာင့္သက္သာလွဲေလွာင္းရင္း ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မိသားစုအေၾကာင္းကို စဥ္းစားေနလိမ့္မယ္လို႕ခ်ည္း ကၽြန္ေတာ္ထင္ခဲ့တယ္။
အခု ျပန္စဥ္းစားလုိက္ေတာ့ အဲဒီလိုမျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ မဟုတ္ဘူး။ သူဟာ ကာမပိုင္လင္ေယာက်္ား ကၽြန္ေတာ္ရွိရက္နဲ႔ . . သူကိုယ္တုိင္ရင္နဲ႔လြယ္ၿပီး ေမြးထားခဲ့တဲ့ သားကေလးရွိရဲ႕သားနဲ႔ . . တျခားေယာက်ာ္း သားတစ္ေယာက္အေၾကာင္းကိုပဲ စဥ္းစားေနခဲ့တယ္။
ၿပီးေတာ့ . . သူ အဲဒီလို အၿမဲေနခဲ့တာ (၁)ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာၿပီဆုိတဲ့အေတြးဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ကို တည့္ တည့္ခ်ိန္ၿပီး . . ရင္ထဲကႏွလုံးသားရွိမယ့္ေနရာတည့္တည့္ကို တည္ၿပီးခ်ိန္ၿပီး တစ္ကိုယ္လုံးအားနဲ႔လွံသြားကို ဖိခ်လိုက္သလိုပဲ နင့္ကနဲစူးကနဲ နာက်င္လွပါတယ္။
သူ ရယ္ေနတာ၊သူအလွျပင္ေနတာ၊သူသီခ်င္းဆုိေနတာ . . အဲဒါေတြအားလုံးဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ မဟုတ္ဘူးဆုိတာကို သိလိုက္ရေတာ့ ရူးသြားမတတ္ရင္နာရပါတယ္။
ဒီလို အသိကို ေနာက္က်မွရတဲ့အတြက္လည္း သမၼာေဒ၀နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္ေတြကို ေက်းဇူးတင္ရ ပါတယ္။ သူက တစ္ျခားေယာက်္ားကို စိတ္ေဖာက္ျပန္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္က ျဖဴျဖဴစင္စင္ပဲ လုပ္ ေကၽြးေနခဲ့တယ္။ ဟုိး အရင္တုန္းကအတုိင္းပဲ သူေျပာသမွ်ကို ယုံေနမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ေနတဲ့အခ်စ္နဲ႔ သူ ဟာလွေနခဲ့တယ္။ ေစာေစာစီးစီးသာသိရရင္ . . အဲဒီအခ်ိန္ေတြကစၿပီး ကၽြန္ေတာ္နာက်င္ေနရမွာပဲ။ အခုေတာ့ သူ႕အေပၚမွာ ျဖဴစင္ခ်ိန္ တစ္ႏွစ္ေလာက္ထပ္ရခဲ့ပါတယ္။
ပတ္၀န္းက်င္က လူေတြက ဒီေလာက္ေတာင္ မသိရေအာင္ မင္းဘာေတြလုပ္ေနသလဲ!။ ငါတုိ႕သိတာ ေတြ႕တာ . . လူေတြေျပာေနၾကတာၾကာၿပီ . . . .တဲ့။
ေျပာျပရင္ေတာ့ရယ္စရာပါ . . . ကၽြန္ေတာ္က အေလးေတြမေနတယ္။ကဗ်ာေတြေရးေနတယ္။ အရက္ မေသာက္ျဖစ္ေအာင္ စိတ္ၿငိမ္တဲ့ေလ့က်င့္ခန္းေတြယူေနတယ္။ ၀တၳဳေတြေရးေနတယ္။ ကဲ . . ရယ္စရာမ ေကာင္းဘူးလား။ ရင္နာစရာမေကာင္းတဲ့ ရယ္စရာတစ္ခုလို႕ပဲဆုိၾကပါစို႕။
ဘုရင္ႀကီးတစ္ပါးမွာ အင္မတန္ ဟင္းခ်က္ေတာ္ၿပီး စိတ္ခ်ယုံၾကည့္ရတဲ့ စားေတာ္ကဲႀကီးတစ္ေယာက္ ရွိတယ္တဲ့။ ဘုရင္ႀကီးက သူ႕စားေတာ္ကဲႀကီးခ်က္တဲ့ အစားအေသာက္ေတြကို မစားခင္မွာ အၿမဲၾကြားေလ့ရွိ တယ္တဲ့။ “ေဟာဒီလိုအရသာအရွိဆုံး အစားအေသာက္ေတြကို . . ငါ့လို ဦးဦးဖ်ားဖ်ား . . ဘယ္သူစားႏုိင္သ လဲ”တဲ့ အဲဒီအသံကိုၾကားေတာ့ စားဖိုမွဴးႀကီးဟာ ႀကိတ္ၿပီးရယ္သတဲ့။ သူက ဘုရင္ႀကီးမစားခင္ သူနဲ႔သူ႕မိသားစု အၿမဲတမ္းဦးဦးဖ်ားဖ်ားစားေနၾကလို႕ . . .။
စားေတာ္ကဲႀကီး ၿပံဳးတာကိုျမင္ေတာ့ ေမာင္းမေတြက ေမးတဲ့အခါ . . ေျပာျပေတာ့ နန္းေတာ္တစ္ခုလုံး က ေမာင္းမမိသံေတြက အားလုံးသိသြားၾကၿပီး ဘုရင္ႀကီးႀကံဳး၀ါးတုိင္း . . စားေတာ္ကဲႀကီးၿပံဳးသလို လိုက္ၿပံဳးၾက သတဲ့။
ငါ့ကိုလည္းပတ္၀န္းက်င္က လူေတြက ဒီလုိပဲ ၿပံဳးေနၾကတာၾကာၿပီတဲ့။ ငါ . . သိလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ျဖဴစင္သန္႕ရွင္းတဲ့ ငါ့ေမတၱာေတြအားလုံးကို အဆိပ္ခပ္ခံလိုက္ရသလိုျဖစ္သြားတယ္။ ငါဟာ မ်က္ႏွာကို ျဖတ္ အရိုက္ခံလို္က္ရသလို နာက်င္သြားတယ္။ အရွိန္နဲ႔ေျပးလာေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ေျခထုိးခ်တာခံလုိက္ရ သလုိမ်ဳိး . . ငါ့ဘ၀ရဲ႕ ပုံမွန္အခ်ိန္ေတြအားလုံး ဒလိမ့္ေခါက္ေကြး ၿပိဳလဲက်ကုန္တယ္။ ငါ့ဘ၀မွာ တစ္ခါမွ ေတြးမၾကည့္ခဲ့ဖူးတဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးကို ငါေရာက္သြားေတာ့ . . ဘာလုပ္ရမွန္း မသိေလာက္ေအာင္ ဆူပူသြား ခဲ့တယ္။
အဲဒီခံစားမႈေတြအားလုံးက တျဖည္းျဖည္းအသိဥာဏ္၀င္လာမွ ၿပံဳးၿပီးသိ၊ပထမဦးဆုံး ခံစားရတာက ေတာ့ ဥပမာလည္းေပးလို႕မရ၊နာက်င္လု႕လည္းမရတဲ့ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားမႈပါပဲ။ ခုနကေရးျပတဲ့ အေျခအေန ေတြက အဲဒီတုန္လႈပ္မႈႀကီးထဲက အရွိန္ေလွ်ာ့ၿပီးက်န္ခဲ့တဲ့ ဥပမာေတြပါ။
ငါ သူ႕အေပၚမွာထားခဲ့တဲ့ ယုံၾကည္မႈနဲ႔ေပးခဲ့တဲ့ လြတ္လပ္မႈဟာ စဥ္းစားဆင္ျခင္ဥာဏ္နည္းတဲ့၊အရွက္ အေၾကာက္နည္းတဲ့ တစ္ကိုယ္ရည္သာယာ သူ႕ရဲ႕မူလပင္ကိုယ္စရုိက္ေတြနဲ႔ ေပါင္းၿပီးေတာ့ မယုံၾကည္ႏုိင္ ေလာက္ေအာင္ နာက်င္ရတဲ့ ဒုစရိုက္ေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတဲ့ စက္ဆုတ္ရြံရွာဖြယ္ေကာင္းတဲ့ အဆိပ္ခြက္ျဖစ္သြားခဲ့ တယ္။
အဲဒီအဆိပ္ကို ငါေသာက္ေလာက္ရတယ္။
အေျခအေနအေၾကာင္းအေၾကာင့္ရလာတဲ့ အဆိပ္ခြက္ကို ငါမျငင္းခဲ့၊ျငင္းလုိ႕လဲမရဘူး။ ျငင္းခြင့္လဲ မရွိ ဘူးေလ။
ငါဟာ . . ငါ့ကိုယ္ငါျပန္မရဘဲ . . ခံစားမႈ ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါးေတြထဲမွာ ေျမာေနတယ္။ ငါဟာ ငါ့အရႈံးေတြကို အႏုပညာပါပါ ေတြးေတြးၿပီး ငါ့ရင္ကိုထပ္နာက်င္ေအာင္လုပ္ေနခဲ့တယ္။ ငါကိုယ္တုိင္ေတြ႕ရတာလည္းမဟုတ္ပဲ နဲ႔ သူနဲ႔အဲဒီေကာင္ေလးအတူလာတာ၊ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ရယ္ေမာေနတာေတြကို ေတြးမိၿပီး ထိန္းလို႕မရ၊ရင္နင့္မႈ ကို ခံစားေနခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ဘာသာ လုပ္ေတြးထားတဲ့ ထင္ေၾကးအရိပ္က ငါ့ကို အခ်ိန္တုိင္းႏိွပ္စက္ေနခဲ့တယ္။
ရက္ေတြၾကာလာေပမယ့္ ငါ့ဘာသာ ဖန္ဆင္းထားတဲ့ နာက်င္မႈေတြဟာ ကုန္မသြားဘဲ သစ္သည္ထက္ ေတာင္ သစ္လာေနေသးတယ္။ ငါဟာ နာက်င္မႈမွာ အႀကိမ္ႀကိမ္ငရဲက်တယ္။ ငါ့ကိုယ္ငါ မပိုင္ဘဲ . . စိတ္ထင္ ရာေတြကို ခံစားေနမိတယ္။
ဒါေပမယ့္ . . ငါဟာ အျပင္ကိုမထြက္ဘူး။ ခံစားရတာ လိမ့္ေနေပမယ့္ စိတ္အလိုကို မလိုက္ခဲ့ဘူး။ အရက္ျပန္ေသာက္ဖုိ႕ ေဆးလိပ္ျပန္ေသာက္ဖုိ႕ကို အင္အားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ဆန္႕က်င္ထားႏုိင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီ အတြက္ ငါ့ကိုယ္ငါ ဂုဏ္ယူစြာနဲ႔ ၾကည္လည္းၾကည္ညိဳတယ္။
စိတ္က ေၾကကဲြနာက်င္ၿပီးမထိန္းႏုိင္ေတာ့ ငါဟာ ငါဖတ္ထားတဲ့ တရားဓမၼေတြနဲ႔ ငါ့ကိုယ္ငါ တုိက္ၾကည့္ တယ္။ စိတ္ေလလြင့္တဲ့အခါ ၿငိမ္သက္တဲ့ အလုပ္ကိုလုပ္ရမယ္။ ငါ့အတြက္ စာေရးေနတဲ့အခ်ိန္ဟာ စိတ္ အတည္ၿငိမ္ဆုံး၊ငါ စာေရးတဲ့အလုပ္ကုိ ျပန္လုပ္ဖုိ႕ျပင္ဆင္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ငါဟာ လြတ္ထြက္ခ်င္ေနတဲ့ အသိစိတ္ကို အျမန္ဆုံးနဲ႔ခံႏုိင္ရည္အရွိဆုံးထိန္းရတယ္။
ငါ ေဗဒင္ဆရာဆီမသြားပါဘူး။ ယၾတာရာမေခ်ဘူး။ ငါ့ရဲ႕ ရိုးသားတဲ့ကိုယ္က်င့္တရားကို အားကိုးၿပီးေတာ့ ပဲ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းခဲ့တယ္။ အဆုံးမွာ ငါေအာင္ႏုိင္ခဲ့တာပါပဲ။ အဲဒီ အႏုိင္ရမႈက ငါ့ကိုယ္ငါ ျပန္လည္ ယုံ ၾကည္ေစတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ အဓမၼနဲ႔ ဓမၼၿပိဳင္ၾကရင္ ဓမၼကပဲ အႏုိင္ယူရစၿမဲကို ငါ ေကာင္းေကာင္းနားလည္ သြားတယ္။ သစၥာ(၂)ခါအေဖာက္ခံခဲ့ရတဲ့ ငါဟာ အဲဒီတစ္လတည္းအတြင္းမွာပဲ ေတာ္ေတာ္ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ တယ္။
ငါ့စိတ္ေတြ ပိုၿပီးတည္ၿငိမ္လာေအာင္ စာေရးဖုိ႕ႀကိဳးစားရတယ္။
ငါ စာေရးခ်င္စိတ္ရွိေအာင္ စာအုပ္ေတြ ျပန္၀ယ္ၿပီး စာေတြဖတ္တယ္။ စာေကာင္းေပေကာင္းဖတ္လိုက္ ရတာနဲ႔ ငါဟာ စာေရးခ်င္စိတ္ေပါက္လာတာပဲ။ ဒီေတာ့ ပိုၿပီး ဆဲြေဆာင္မႈရွိေအာင္ ေဘာလ္ပင္ ေရာင္စုံကေလး ေတြ ငါေရးခ်င္တဲ့ ေဘာလ္ပင္အထုတ္လုိက္ေတြ စာအုပ္လွလွကေလးေတြ ဒိုင္ယာရီေတြ . . ခ်ဳပ္စက္အသစ္၊ Colour Pan အသစ္ေတြ ၀ယ္ပစ္လိုက္တယ္။
ၿပီးေတာ့ ငါစာစေရးတယ္။
ငါ့စိတ္ဟာ လန္းဆန္းမႈနည္းနည္းနဲ႔စရာက ေရးရင္းေရးရင္း တျဖည္းျဖည္းေတာ္ေတာ္ေရးလို႕ေကာင္း လာတယ္။ “အုိေလး” ၀တၳဳဟာ ငါ့ဘ၀မွာ ေရးရတာ ေရးလို႕အေကာင္းဆုံး၀တၳဳတစ္ပုဒ္ပဲ။ ရွည္လြန္းလို႕ ကိုမ်ဳိး ကေတာင္ ေတာ္ပါေတာ့ အရမ္းရွည္ေနၿပီလုိ႕ တားယူရတဲ့အထိပါပဲ။
ငါ့စိတ္ဟာ တည္ၿငိမ္ေတာ့ အေတြးေတြ သန္႕ရွင္းလာတယ္
သူနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ငါမျမင္၊မေတြ႕တာကို ငါ့ဘာသာပုံရိပ္ဖာ္ၿပီး နာက်င္ေအာင္ ေတြးတာေတြကို မေတြး ျဖစ္ဖုိ႕ စဥ္းစားရတယ္။ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ . . ငါစိတ္ရင္းခံနဲ႔ သူ႕အေပၚျဖဴစင္ခဲ့တာေတြ၊လွပခဲ့ တာ၊ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တာေတြကို . . ငါအခုရေနတဲ့ ညစ္ညမ္းစုတ္ပဲ့နံေစာ္ေနတဲ့စကားေတြ သက္ေသေတြ၊အရုပ္ေတြ နဲ႔ေရာၿပီး အက်ည္းတန္မသြားေအာင္ထားရတယ္။ အရင္တုန္းက သူနဲ႔ အခု သူ႕ကိုေရာမသြားဖို႕ ႀကိဳးစားရ တယ္။ ငါ့ရင္ထဲမွာ လွခဲ့ဖူးတဲ့ သူ႕မွာ ဘာမွအျပစ္မရွိဘူး။ သူဟာ ရုိးသားခဲ့တုန္းက ရိုးသားခဲ့တယ္။ ငါ့အေပၚ သိပ္သည္းခံခဲ့တယ္။ ငါ ဒဏ္ေတြကို ခံခဲ့ရဘူးတယ္။ အရက္သမားမယားလို႕ အၾကည့္ခံခဲ့ရဘူးမယ္။ အဲဒီတုန္း က သူဟာ လွခဲ့တယ္။ အဲဒီကိစၥေတြကို အခု သူ႕ေဖာက္ျပန္မႈနဲ႔ သြားေရာလုိက္လို႕ ငါမခ်ိမဆန္႕ ခံစားေနရတာ ဆုိတာကို ငါ သြားေတြ႕လိုက္တယ္။ ဒီေတာ့ အရင္တုန္းက လွခဲ့တဲ့ သူ႕ကို မလွခဲ့တဲ့ အခု သူနဲ႔ ခဲြထုတ္ထားဖို႕ ႀကိဳးစားရတယ္။
ဒါက . . ေရးခ်ရတာ လြယ္ေပမယ့္ လုပ္ရတာ၊က်င့္ႀကံရတာ၊အေလ့အက်င့္ျဖစ္ေအာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ ကို ခုိင္းရတာ လုံးလုံးမလြယ္ပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ အလုပ္ကိုဖိလုပ္ရင္း၊ကိုယ့္တည္ၿငိမ္မႈကို ကိုယ္ေမြးရင္္း ငါဟာတျဖည္းျဖည္း တည္ၿငိမ္ႏုိင္ လာတယ္။ “အုိေလး” အပ္တဲ့ေန႕က ပိုက္ဆံေတြ႕ရေတာ့ ငါဟာ ၀မ္းသာေနမိတယ္။ ရႊံ႕ႏံြထဲကေန “ၾကာ” ပန္းတစ္ပြင့္ ပြင့္လာသလို ငါခံစားရတယ္။ ငါ စိတ္ဆင္းရဲႀကီးစြာ ခံစားေနရတဲ့ၾကားထဲက တည္ၿငိမ္မႈနဲ႕အတူ ငါ့ ကိုယ္ငါ ႀကိဳးစားတည္ေဆာက္ရင္းနဲ႔ ရလာတဲ့ ပိုက္ဆံျဖစ္လို႕ မက္ေမာမႈထက္ၾကည္ႏူးမႈ၊ ငါ့ကိုယ္ငါ ပိုယုံၾကည္ လာမႈက တကယ္ကိုပိုပါတယ္။
ေငြရေတာ့ ငါ့သားအတြက္ အိမ္အတြက္ ငါ့အတြက္ လုိတာေတြကို ၀ယ္ျဖစ္ပါတယ္။ ငါ့စိတ္ကို တည္ ၿငိမ္ေအာင္ ငါ့အတြက္ အသစ္ျပန္ျဖစ္ႏုိင္မယ့္ အရာေတြ လိုအပ္တာေတြကို ၀ယ္မိပါတယ္။
ငါ တည္ၿငိ္မ္မႈရလာတဲ့စိတ္မွာ အေသအခ်ာ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ငါ့စိတ္ထဲမွာ ငါခံစားရသလို သူ႕ကို ခံစားေစခ်င္တဲ့စိတ္ကရွိေနေသးတယ္။ ငါ သူ႕ကို ပစ္ထားလိုက္မယ္။ ငါ ဒုကၡေရာက္သလို သူလည္း ေရာက္ရ မယ္။ ငါနာက်င္သလို သူ နာက်င္ေစရမယ္ဆုိတဲ့ ပူေလာင္မႈႀကီးရွိေနေသးတယ္။
အဲဒီေမတၱာရစိတ္ကို ေတြ႕ရေတာ့ . . . အခုရွိေနတဲ့သူဟာ အရင္တုန္းက “ကေလး”လို႕ ငါေခၚခဲ့တဲ့ သူမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ သူဟာ ႏုိင္ႏုိင္၀င္းသာျဖစ္တယ္။
ငါက ဆက္မေပါင္းခ်င္ေတာ့သလို သူကလည္း ဆက္မေပါင္းခ်င္ေတာ့ ငါ့အေပၚမွာ အရင္ေကာင္းမြန္ လွပခဲ့ဖူးၿပီး . . အခုမေကာင္းႏုိင္ေသာ ႏုိင္ႏုိင္၀င္းသာျဖစ္တယ္။
ငါဟာ . . ငါနာက်င္ေစခဲ့သလို သူ႕ကိုနာက်င္ေစခ်င္လို႕ ဘာအက်ဳိးမွမရွိေတာ့ဘူး။ သူဟာ ငါနဲ႔မဆုိင္ ေတာ့ဘူး။ သူ႕ေပ်ာ္ရႊင္မႈ သူ႕သာယာမႈ သူဆုိတာေတြဟာ အျခားလူေတြနဲ႔ပဲ ပတ္သက္ေတာ့တဲ့ ႏုိင္ႏုိ္င္၀င္းသာ ျဖစ္သလုိ သူဟာ ငါ့သားရဲ႕ အေမတစ္ေယာက္အျဖစ္ ငါအသိအမွတ္ျပဳေပးရမယ့္ ႏုိင္ႏုိင္၀င္းသာျဖစ္တယ္။
ကိုေအာင္မင္းသိမ္းဟာ နတ္ျပည္ကိုေရာက္ခ်င္ေရာက္သြားမယ္၊ငရဲျပည္ကို ေရာက္ခ်င္ေရာက္သြား မယ္။ ကိုေအာင္မင္းသိမ္းရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊နာက်င္မႈေတြဟာလည္း မဇာႀကီးနဲ႔မဆုိင္ေတာ့သလို မဇာႀကီးရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ နာက်င္မႈေတြဟာလည္း ကုိေအာင္မင္းသိမ္းနဲ႔ ဘာမွမဆုိင္ေတာ့သလိုပါပဲ။ သူနဲ႔ငါဟာ ခံစားမႈျခားသြားတာကို ငါ လက္ခံႏုိင္ရမယ္။ သူဟာ လွခဲ့တယ္ဆုိတာကိုပဲ ငါအၿမဲတမ္း ေအာင့္ေမ့ေနရမယ္။ လွခဲ့ၿပီးၿပီ။ အဲဒါကို ငါလည္း ခံစားခဲ့ၿပီးၿပီဆုိတာကို ငါယုံၾကည္ႏုိင္ရမယ္။
ငါဟာ . . “ သူ႕အေပၚ ေမတၱာမပ်က္ဘူး . . .” ဆုိတာအထိမစြမ္းေဆာင္ဘူးဆုိတာကို ငါ၀န္ခံပါတယ္။ အဲဒီလို ထားတယ္ဆုိရင္ ၾကြားရာလိမ္ရာကို ေရာက္ပါလိမ့္မယ္။ ငါမလုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။
ငါဟာ . . သူနဲ႔ခံစားမႈျခင္း မဆုိင္ေတာ့ဘူးဆုိတာကိုေတာ့ ခုိင္ခုိင္မာမာေတြးႏုိင္သြားပါၿပီ။ အဲဒီအဆင့္ကို ေရာက္ဖုိ႕ကိုေတာင္ အႀကိမ္ႀကိမ္ႀကိဳးစားခဲ့ရတာပါ။ ငါ့အတၱအတြက္ကေတာ့ ငါလုံၿခံဳခဲ့ပါၿပီ။
ငါဟာ . . မနက္မုိးလင္းရင္ ငါ့သားနဲ႔ ေကာ္ဖီဆုိင္အသစ္ကေလးမွာထိုင္တယ္။ သူကစားခ်င္တာကို ခဏ လိုက္ကစားတယ္။ ၿပီးရင္ မနက္ခင္းမွာ စာေရးတယ္။ ေန႕ခင္း စာဖတ္ရင္းအိပ္တယ္။ ထမင္းစားလို႕ေကာင္းရင္ ေပ်ာ္တယ္။ သားနဲ႔ညေနဘက္ စက္ဘီးထြက္စီးၾကတယ္။ ညၾကရင္ တီဗီဂိမ္းႏွိပ္တယ္။ ဒီငတိအိပ္ေတာ့ . . စိတ္ပါသေလာက္ ညဘက္စာေရးတယ္။
အျပစ္အနည္းဆုံးေနခြင့္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ အျပစ္အနည္းဆုံးေနႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရတာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါ တယ္။
ငါ့ . . သားနဲ႔ပတ္သက္လုိ႕ေတာ့ ေလးေလးနက္နက္ အခုလိုမ်ဳိး စဥ္းစားရလိမ့္ဦးမယ္။ အခု စဥ္းစားစရာ မလိုေသးတဲ့အတြက္ သားကိုေတာ့ သူေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ လုပ္ေပးဖို႕ပဲလို္ပါတယ္။
ခံစားသူရဲ႕ေလာကဓံတရားဟာ လူကိုရင့္က်က္ေစတာအမွန္ပါပဲ။
7 DEC-2007
နီကိုရဲ