Idea August, 2010

Idea August

IDEA SPECIAL ISSUE ကိုေစာေစာတင္ဖုိ႕ ပို႕ထားေပးတာ တစ္လေလာက္ရွိပါျပီ။ Flash နဲ႕လုပ္ဖုိ႕နဲ႕ watermark လုပ္ဖုိ႕ေတြနဲ႕လည္း ဒီဇိုင္နာေတြနဲ႕ ညိွေနတာနဲ႕ၾကာေနပါတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ pdf ကလည္း တင္မရျပဳမရျဖစ္ျပီး ေနာက္က်ေနပါတယ္။ ပံုေတြကို တင္တုိင္း မေတာ္တဆျဖစ္ျဖစ္ သိသိသာသာျဖစ္ျဖစ္ သယ္သြားျပီး Credit မေပးတဲ႔အတြက္ ပံုေတြမတင္တာၾကာပါျပီ။ ယူခ်င္ရင္ ယူသြားလုိ႕ရပါတယ္။ Source ကို ေဖာ္ျပရင္ရပါတယ္။
idea july (1)




Idea Special Issue, July
9th Anniversary

Idea March Issue ျဖစ္ပါတယ္။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင္႔ Online မွာ တင္ဖုိ႕ အနည္းငယ္ေနာက္က်သြားပါတယ္။ February Issue တုန္းကလိုပဲ Scribd နဲ႕တင္လိုက္ပါတယ္။

march'2010

ဘယ္သူမွ မဖတ္ျဖစ္လိုက္တ့ဲ စာ


သား
ဒီစာကို ဖတ္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ အေဖ့ဟာ ေဆး႐ံုႀကီးတစ္ခုရဲ႕ ေအးစက္စက္ အခန္းက်ဥ္းထဲမွာ လွဲေလ်ာင္းရင္
လွဲေလ်ာင္းေနမွာေပါ့။ သားဟာ ေဆးေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခ့ရဲ င္ ဂုန္နီအိတ္န႔ ဲ တူတ့ ဲ အေဖ့ရဲ႕
အသားေတြကို အေဖမွန္း မသိဘ ဲ ဓါးန႔လဲ ီွးခ်င္လည္း လီွးျဖတ္ခ့ဖဲ ူးမွာေပါ့။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ အေဖ့ရဲ႕ ခံစားခ်က္
ျပင္းထန္လြန္းခ့တဲ ့ ဲ ရင္ဘတ္ေနရာက အ႐ိုးေတြကို အံႀကိတ္ၿပီး လက္ႏွစ္ဘက္န႔ ဲ ဆြဲၿဖဲေနရင္လည္း ဆြဲၿဖဲခ့ဲဖူးမွာေပါ့။
ဒါမွမဟုတ္လည္း သားေကာင္မေလး စမ္းသပ္ ခြဲစိတ္ေနတာကို ေဘးကေန လာၾကည့္ေနလည္း ၾကည့္ေနခ့ဖဲ ူးမွာေပါ့။
ဒါမွမဟုတ္ လူတစ္ေယာက္လို႔ ပီပီျပင္ျပင္ မသိႏိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ အေဖ့ကိုယ္ခႏၶာ အစိတ္အပိုင္းေတြဟာ
တစ္စစီ ကြဲျပားၿပီး တခ်ိဳ႕တေလေလာက္ဟာ ေျမႀကီးထဲမွာ၊ တခ်ိဳ႕လည္း ပုလင္းေတြထဲမွာ ေရာက္ခ်င္လည္း
ေရာက္ေနမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သားဟာ အေဖဆိုတာေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ သိလိမ့္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ပိုက္ဆံ သိပ္ခ်မ္းသာတ့ ဲ သိပ္ေတာ္တ့ ဲ သိပ္ထက္ျမက္တ့ ဲ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ႀကီး သားအေမဟာ အေဖ
ေသဆုံးသြားခ်ိန္မွာ အေဖ့မ်ိဳးဆက္ေသြးကို ယူၿပီး သားကို ေမြးေကာင္းေမြးခ့လဲ ိမ့္မယ္။ ေမြးခ်င္မွလည္း ေမြးလိမ့္မယ္။
မေမြးခ်င္လည္း မေမြးႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သားဟာ သားျဖစ္လာၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ အေဖရဲ႕ ၅ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းပါတ့ ဲ ေသြးသား
အစစ္ပ ဲ ျဖစ္တယ္။ ၅ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းမွာေတာင္ အေဖ့ဗီဇ အမ်ားႀကီးပါတ့ ဲ သားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ သားက
သားအေမကို ကၽြန္ေတာ့္အေဖ ဘယ္သူလဲလို႔ ေမးတ့အဲ ခါ သူဟာ သားကို ဆူလိမ့္မယ္။ သားဂစ္တာတီးတ့အဲ ခါ
သားကိုဆူလိမ့္မယ္။ ကဗ်ာေတ ြ ေရးတ့အဲ ခါ သားကို ထူးဆန္းတ့ ဲ အၾကည့္န႔ ဲ ၾကည့္လိမ့္မယ္။ ပန္းခ်ီဆြဲတ့အဲ ခါ
သားရဲ႕ ကင္းဗတ္စ္ေတြကို ဆုတ္ၿဖဲပစ္လိမ့္မယ္။ ၿပီးရင္ သားကို ရင္ခြင္မွာ အပ္ၿပီး ငိုလိမ့္မယ္။ သားကို စာေတ ြ
အတင္းက်က္ခိုင္းၿပီး ေဆးေက်ာင္း အတင္းတက္ခိုင္းလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေဖက ဒီအခ်ိန္မွာ သားဆရာဝန္ ျဖစ္ခ်င္
ျဖစ္ေနမွာလို႔ ေျပာတာေပါ့။ အင္း အသက္ ၂၂ ႏွစ္အရြယ္ သားမွာ အေဖ့တုန္းကလို စိတ္ညစ္စရာေတ ြ
ေလာကႀကီးကို မုန္းတီးတာေတြ၊ ေနာက္ေက်ာကို ဓါးန႔ထဲ ိုးတ့ ဲ လူေတ၊ြ အခ်စ္ဆိုတ့ ဲ စကားလုံးကို သိပ္ၿပီး
အေလးအနက္ထားတ့ ဲ ေကာင္မေလးေတ ြ မေတြ႕ပါေစန႔လဲ ို႔ တမလြန္က အေဖက ဆုေတာင္းမိေနမွာေတာ့
အေသခ်ာပါပဲ။
သားကို သားအေမဟာ ေမြးခ့ေဲ ကာင္းေမြးခ့လဲ ိမ့္မယ္။ မေမြးရင္လည္း မေမြးခ့ဘဲ ူး။ ဒါေပမယ့္ အေဖ့ကို သိပ္ခ်စ္ခ့ ဲ
သိပ္မုန္းခ့သဲ ူ သားအေမဟာ တစ္ခါတုန္းက အေဖ့မ်ိဳးဆက္ကို လိုခ်င္တယ္လို႔ ေျပာဖူးတယ္။ အေဖကေတာ့
ဘယ္တုန္းကမွ မလိုခ်င္ခ့ဘဲ ူး။ သားဟာ အေဖ့မ်ိဳးဆက္ ဟုတ္ခ်င္လည္း ဟုတ္လိမ့္မယ္။ မဟုတ္ခ်င္လည္း
မဟုတ္ႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သားဟာ မ်က္ေမွာင္ၾကံဳ႕ ၾကည့္တတ္ရင္၊ အရာရာကို အေလ်ာ့ေပးတတ္ရင္၊ စာက်က္ရမွာ
ပ်င္းရင္၊ ေလာကႀကီးန႔ ဲ ဖီလာဆန္႔က်င္သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနရင္ေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ သားအေမဟာ
အေဖေသဆုံးသြားတ့ေဲ နာက္မွာ သားကို ေမြးခ့လဲ ိမ့္မယ္။ သားဟာ အေဖ့ရင္ကို ခြဲခ့သဲ ူ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။
----
မင္းအခုခ်ိန္ထိ ေဝခြဲမရဘ ဲ မယုံၾကည္ႏိုင္ ျဖစ္ေနမယ္ဆိုတာ အေဖသိပါရဲ႕။ ဒီစာကို ဖတ္ရင္းန႔ ဲ မင္းရဲ႕ အက်ႌေလးကို
ျပန္နမ္းၾကည့္လိုက္စမ္းပါ။ မင္းဆြတ္ထားတ့ ဲ ေရေမႊးနံ႔ဟာ အဲလိဇဘက္ အာဒင္ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ေနမယ္။ ဒါမွမဟုတ္
ေတာ္မီ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ အဲလိဇဘက္ အာဒင္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီေန႔ မင္းဟာ မင္းအေမ အခန္းထဲကေန သူဆြတ္ေနၾက
ေရေမႊးကို ယူဆြတ္ခ့လဲ ို႔ ျဖစ္မယ္။ ေတာ္မီဆိုရင္ေတာ့ မင္းသိတတ္စ အရြယ္ထဲက မင္းအေမ မင္းအတြက္
ဝယ္ေပးတ့ ဲ ေရေမႊးဟာ ဒီတစ္မ်ိဳးထဲပ ဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ဘာလို႔လည္း ဆိုရင္ အေဖက ဒီေရေမႊးကို အရမ္းႀကိဳက္ခ့တဲ ယ္။
မင္းအေမဟာ အေဖ ဒီေရေမႊး ဆြတ္လာရင္ အဲဒီအနံ႔ကို သိပ္ႀကိဳက္လြန္းလို႔ ခဏခဏ ခိုးခိုး ရွဴဖူးပါသတဲ့။ ေဟာ မင္း
အက်ႌကို ေယာင္ၿပီး နမ္းမိသြားလိမ့္မယ္။ အဲဒီေနာက္ တစ္ခုခု ဟုတ္ေနပါလားဆိုၿပီး မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ သြားလိမ့္မယ္။
ေဟာ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီေလာက္ သိေနရတာလည္း ဆိုၿပီး မင္းျပံဳးလိုက္ၿပီ။
မင္းအေဖ့အေၾကာင္း ေမးတိုင္းေမးတိုင္းမွာ မင္းအေမဟာ ပံုျပင္ဆန္ဆန္ ဇာတ္လမ္းေတြကို ေျပာျပလိမ့္မယ္။
တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း ဒါေတ ြ ဘာလု႔ ိ လာေမးေနရတာလဲဆိုၿပီး ေအာ္ေငါက္လႊတ္လိမ့္မယ္။ တကယ္ေတာ့
ဒါေတြဟာ အစစ္အမွန္တရား တစ္ခုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အေဖဟာ သူ႔ကို သိပ္ခ်စ္ သိပ္ျမတ္ႏိုးခ့တဲ ယ္။ သူကလည္း
အေဖ့ကို ခ်စ္ခ့ ဲ ျမတ္ႏိုးခ့ပဲ ါရဲ႕။ ႏွစ္ဦးသား နားလည္မႈေတြလည္း ထားခ့ၾဲကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပသနာက အဲဒီ
နားလည္မႈဟာ အဓိပါယ္ ကြဲလြဲေနတာပဲ။ အေဖလက္ခံတ့ ဲ ခ်စ္ျခင္းတရားန႔ ဲ မင္းအေမ လက္ခံတ့ ဲ ခ်စ္ျခင္းတရားက
လြဲေနၾကတယ္။ မခ်စ္ဘူးလားဆိုရင္ ခ်စ္ၾကပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလို မျမင္ႏိုင္တ့ ဲ ကြဲလြဲခ်က္ ေသးေသးေလးကပ ဲ
အေဖတို႔ ႏွစ္ဦးသားကို ေဝးေစခ့တဲ ယ္။ မင္းအေမက အေဖ့ကို သိပ္မုန္းခဲ့တယ္။ အခ်စ္ႀကီးလို႔
အမ်က္ႀကီးတယ္ဆိုတာ မ်ိဳးေပါ့ကြာ။
သားကို ေျပာမယ့္သာ ေျပာေနရတယ္။ သားအေဖ့ကို ဘယ္တုန္းကမွ ေက်နပ္ခ့မဲ ွာ မဟုတ္ဘူးဆုတိ ာ
အေဖသိပါတယ္။ မင္းဟာ အေဖ့ကို လူဆိုးတစ္ေယာက္ တာဝန္မေက်တဲ့ အေဖတစ္ေယာက္ အေနန႔ ဲ
ျမင္ေနခ့မဲ ယ္ဆိုတာ အေဖသိတယ္။ ဒီအတြက္ မင္းအမွန္တရားကို သိေအာင္လို႔ ဒီစာကို အေဖေရးခ့တဲ ာပဲ။
ဒီေန႔ဟာ မင္းအသက္ ၂ဝ ျပည့္တ့ေဲ န႔ေပါ့။ မင္းအေမက မင္းကို ဘယ္မွ မသြားရဘူးဆိုၿပီး အိမ္မွာ
ေနခိုင္းထားလိမ့္မယ္။ မင္းက ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္န႔နဲ ႔ ဲ ေန႔လည္စာ အတူစားဖို႔ ခ်ိန္းထားလိမ့္မယ္။
ေသခ်ာပါတယ္ မင္းအေမဟာ မင္းကို ေပးလႊတ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီလိုန႔ ဲ အိမ္တံခါးကို ေသာ့ခတ္ၿပီး
သူအျပင္ထကြ ္သြားလိမ့္မယ္။ မင္းအတြက္ ဘုရားမွာ သြားဆုေတာင္းတာေပါ့။ စိတ္ညစ္ညစ္န႔ ဲ မင္းက မင္းအေမ
ဘာေၾကာင့္ ဒီလို ေဒါသတႀကီးန႔ ဲ ခ်ဳပ္ျခယ္ တတ္ရတားလည္း ဆိုတာကို စဥ္းစားရင္း မင္းအေမရဲ႕ အခန္းထဲကို
ဝင္ေမႊလိမ့္မယ္။ အေဖန႔ ဲ ပတ္သတ္ၿပီး ဘာမ်ား သိရမလဲေပါ့။ ပထမဆုံး ေတြ႕မွာကေတာ့ သူ႔ဒိုင္ယာရီေပါ့။
အရင္ကေတာ့ သူဟာ ဒိုင္ယာရီေရးတာ ဝါသနာ မပါခ့ဘဲ ူး။ အေဖန႔ ဲ ရည္းစားျဖစ္ၿပီးခ်ိန္ကစလို႔ သူစေရးခ့တဲ ာ
ဒီေန႔အထိ ေရးေနဆဲ ျဖစ္မွာပါပဲ။ မင္း အဲဒီစာအုပ္ကို ယူၿပီး သူ႔အခန္းထဲက ေနထြက္ ၿပီးေတာ့ မင္းအခန္းကို
မင္းျပန္လာလိမ့္မယ္။ ဒိုင္ယာရီထဲမွာ မင္း အေဖ့နာမည္ကို အရင္ဆံုး ရွာလိမ့္မယ္။ ေတြ႕မွာ မဟုတ္ဘူး။ သူက
အေဖ့နာမည္ကို N ဆိုၿပီး အဓိပါယ္ဝွက္န႔ ဲ ေရးထားလိမ့္မယ္။ မင္းဖတ္ရပါလိမ့္မယ္ နာက်င္မႈေတြအေၾကာင္း။
ဒီလိုဖတ္ရင္းန႔ ဲ N ရဲ႕ အေၾကာင္းကို ေရာက္သြားတိုင္း မင္းတစ္ခုခုကို သတိထားမိလာလိမ့္မယ္။ အဲဒါက
ပန္းခ်ီကားေတြ။ အေဖ မမွားဘူးဆိုရင္ အေဖ့ရဲ႕ ပန္းခ်ီကားေတ ြ အေၾကာင္း သူေရးထားလိမ့္မယ္။ အဲဒီလို ခဏခဏ
သတိျပဳမိလာတ့အဲ ခါ မင္းစိတ္ထဲမွာ အိမ္ေရွ႕ခန္းက အနီေရာင္ရဲရ ဲ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ကို သြားသတိရလိမ့္မယ္။
အဲဒီအခါ ခ်က္ျခင္းထၿပီး မင္းအိမ္ေရွ႕ခန္းကို ထကြ ္လာလိမ့္မယ္။ မင္းအဲဒီ ပန္းခ်ီကားကု ိ ၾကည့္တယ္။ ၿပီးေတာ့
ျဖဳတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားမယ္။ လြယ္လြယ္န႔ေဲ တာ့ ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ မင္းအေမဟာ ဖုန္သုတ္႐ုံကလြဲၿပီး ဒီပန္းခ်ီကားကို
မထိခ့တဲ ာ မင္းအသက္အထိေပါ့။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ မင္းျဖဳတ္တာ ေအာင္ျမင္သြားလိမ့္မယ္။ အဲဒီအခါ အဲဒီ
ပန္းခ်ီကားရဲ႕ ေနာက္မွာ ဒီစာအရွည္ႀကီးကို မင္းေတြ႕တာပဲေပါ့။
သား
ဒီေန႔ဟာ မငး္ အသက္ ၂ဝ ျပည့္တ့ေဲ န႔ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ မင္းမသိခ့တဲ ့ ဲ အေဖန႔ ဲ အေမတို႔ အေၾကာင္းေတြကို သိသင့္တယ္
ထင္လို႔ မင္းအေမ ေနတ့ ဲ အခန္းကို ခက္ခက္ခဲခဲလာၿပီး သူအခန္းထ ဲ ခဏဝင္သြားတုန္း အေဖ ဒီစာကို ဒီေနရာမွာ
ထားခ့တဲ ယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီစာေရးေနခ်ိန္မွာ ဒါေတြက မျဖစ္ေသးပါဘူး။ အေဖက စားပြဲေပၚမွာ ရိွေနဆ ဲ ျဖစ္သလို
မင္းအေမျဖစ္လာမယ့္ သူကလည္း ငိုေနဆဲေပါ့။ မင္းဒီစာ ဖတ္ေနခ်ိန္မွာေတာ့ မင္းအေမ အသက္က ၅ဝ ႏွစ္
ရိွေနလိမ့္မယ္။ အေဖကေတာ့ ေအးစက္ ေျခာက္ေသြ႕တ့ ဲ အေအးခန္းတစ္ခုထဲမွာ ဒါမွမဟုတ္ ဖန္ပုလင္းေတြထဲမွာ
တစစီျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ တကယ္ေတာ့လည္း ဒါေတြက အေဖမဟုတ္ေတာ့ ပါဘူး။
အေဖ့ရဲ႕ ႐ုပ္ေတ ြ နာမ္ေတြက ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားခ့ၿဲပီး ဘဝတစ္ခကု ို ကူးခ့ၿဲပီး ျဖစ္လိမ့္မယ္။
တကယ္ေတာ့ အေဖ့နာမည္ဟာ မင္းန႔ ဲ သိပ္မစိမ္းဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ အေဖ့နာမည္န႔ ဲ လွဴဒါန္းထားတဲ့
ပစၥည္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို မင္းေက်ာင္းမွာ မၾကာခဏ ေတ႕ြ ဖူးေနမွာပါ။ အဲဒါဟာ အေဖပဲေပါ့။ မင္းအေမန႔ ဲ အေဖ
လမ္းခြဲၾက ၿပီးတ့ ဲ ေနာက္မွာ ဘယ္ေတာ့မွ တို႔တေတ ြ မ်က္ႏွာခ်င္း မဆိုင္ျဖစ္ၾကေတာ့ဘူး။ အေဖ့ကို ျမင္ရင္
သူနာက်င္မွာစိုးလို႔ သူရိွႏိုင္မယ့္ ေနရာေတ ြ မွန္သမွ်ကို အေဖေရွာင္ခ့တဲ ယ္။ သူကလည္း အေဖ ရိွႏိုင္မယ့္
ေနရာေတြကို ေရွာင္ခ့တဲ ယ္။ သူက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အေဖ့ကို စိတ္နာလည္း ဆိုရင္ အေဖ့လက္ေရး လွလို႔
ေရးေပးပါဆိုၿပီး သူ႔စာအုပ္ေလးေတြမွာ ေရးေပးထားခဲ့ဖူးတ့ ဲ အေဖ့လက္ေရးရိွတ့ ဲ စာရြက္ေတြကိုေတာင္ သူက
ဆုတ္ၿဖဲပစ္ခ့တဲ ယ္။ တကယ္ေတာ့ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ၾကခ်ိန္မွာ အျမတ္တႏိုး တန္ဖိုးထားခဲ့ ၾကတ့ ဲ အရာေတြကို လမ္းခြ ဲ
ၾကခ်ိန္မွာ ေဖ်ာက္ဖ်က္ ပစ္ၾကတယ္ဆိုတာ မေကာင္းပါဘူးကြာ။ အေဖ့ဆီမွာေတာ့ သူန႔ ဲ ပတ္သတ္တာေတ ြ အားလုံး
ရိွေနပါေသးတယ္။ အေဖက အမွတ္တရ ပစ္စည္းေလးေတြဆိုရင္ မွတ္မွတ္ယယ သိမ္းထားတတ္တ့ ဲ အက်င့္ရိွေတာ့
သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ပစၥည္းေလးေတြကအစ အေဖ့သိမ္းထားခ့တဲ ာပါ။
မင္းက မင္းအေမ အေဖ့ကို အမွတ္တရ ေပးထားခ့တဲ ာေလးေတြကို ၾကည့္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ သြားၾကည့္ႏိုင္ဖို႔
အေဖေနာက္ဆုံး ေနခ့တဲ ့ ဲ အိမ္ေလးရဲ႕ လိပ္စာကို ေရးထားခ့တဲ ယ္။ အိမ္အဲဒီအိမ္ေလးမွာ မင္းအဘိုး မင္းအဘြား
အေဖ့ရဲ႕ မိဘေတ ြ ရိွေနၾကဆ ဲ ျဖစ္မွာပါ။ အေဖ ေသဆုံး သြားခ်ိန္မွာ မင္းအဖိုးအဖြားေတြက အသက္ ၅ဝ နား
ကပ္ေနၿပီေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ေတြ ဒီေန႔အထိ အသက္ရွိ ထင္ရွား ရွိေနၾကလိမ့္ ဦးမယ္လို႔ အေဖ ယံုၾကည္ပါတယ္။
အေဖတို႔ အမ်ိဳးက အေဖဘက္ ဗီဇ တူၾကတာ မ်ားတယ္။ အေဖ့ အေဖ မင္းအဖိုးဟာ သူ႔အေဖန႔ ဲ ႐ုပ္ခ်င္းဆင္တယ္။
အေဖကလည္း မင္းအဖိုးန႔ ဲ ႐ုပ္ခ်င္း အေတာ္တူတယ္။ မင္းလည္း အေဖန႔ ဲ ဆင္မွာပါ။ မင္းေရာ မင္းအေမ မသိဘ ဲ
ေကာင္မေလး ဘယ္ႏွစ္ေယာက္မ်ား ရေနခ့ၿဲပီလဲ။ ေဩာ္ စကားစ ျပတ္သြားတယ္။ ခုနက လိပ္စာကို ရခ့ရဲ င္
မင္းအေဖ့အိမ္ကို သြားေပါ့။ အဲဒီမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ေတြ႕ရင္ ဒီစာေလးကို ျပၿပီး အေဖေသတၱာေလးကို
ေတာင္းယူေပါ့။ အဲဒီအထဲမွာ မင္းေတြ႕ခ်င္တာေတ ြ အေဖ့အေၾကာင္းေတ ြ အားလုံး ေတ႕ြ ရလိမ့္မယ္။
မင္းအတြက္ေတာ့ အေမြ မထားခဲ့ႏိုင္ဘူးသားရယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအထဲမွာ အေဖ အႏွစ္သက္ဆံုး ေဖာင္တိန္ေလး
တစ္ေခ်ာင္းရွိတယ္။ အဲဒီေဖာင္တိန္ေလးမွာ မင္းနာမည္ကို အေဖ ထိုးထားခဲ့တယ္။ အံ့ဩေနလား သား။
တစ္ခ်ိန္တုန္းက မင္းကိုေမြးရင္ ဘယ္လိုနာမည္ေပးမယ္ဆိုတာ မင္းအေမန႔ ဲ အေဖ တစိတ္ထ ဲ တိုင္ပင္ခ့ၾဲကတယ္။
မင္းအေမဟာ အေဖ့ကို နာက်ည္းေပမယ့္ ဒီနာမည္ေလးကိုေတာ့ မင္းကို အမွတ္တရ ေပးမယ္ဆိုတာ အေဖ
ယံုၾကည္ေနမိတယ္။
တဆက္တည္းမွာပ ဲ မင္းကို တန္ဖိုး ဆိုတ့ ဲ စကားေလးတစ္ခြန္း အေၾကာင္းကို ေျပာျပခ်င္ေသးတယ္။ ေလာကႀကီးမွာ
တစ္ေယာက္န႔ ဲ တစ္ေယာက္ တန္ဖိုးထားတ့ ဲ အရာေတြဟာ မတူၾကဘူး။ အေဖ့သူငယ္ခ်င္း ကဗ်ာဆရာ
တစ္ေယာက္ရဲ႕ ကဗ်ာေလး ရွိဖူးတယ္။
သူ႐ူးမွတ္တမ္း
ဂစ္တာနံပါတ္တစ္ႀကိဳး ျပတ္ေတာက္သြားသလိုမ်ိဳး
အသံသာျမည္တယ္ စူးရွမႈမရွိေတာ့ေသာ ႏွလံုးသားတစ္ခုအေၾကာင္း
သင့္ေခါင္းထဲမွာ ရွိေနဖို႔ မလိုေတာ့ပါဘူး
တန္ဖိုးဆိုတာ
မိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္ အပ်ိဳစင္ဘဝတ့ ဲ
ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္အတြက္ ကာရံန႔ ဲ သံစဥ္ေတ ြ
ပန္းခ်ီဆရာတစ္ေယာက္အတြက္ မ်ဥ္းေတြ အေရာင္ေတြ စုတ္ခ်က္ေတြ
ကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ ေက်ာင္းပညာ
ဆရာဝန္တစ္ေယာက္အတြက္ ဘြဲ႕လက္မွတ္ေတြ
လမ္းေဘးက လူတစ္ေယာက္အတြက္ ေနစရာအိမ္တစ္လံုး
စစ္တပ္အတြက္ အာဏာနဲ႔လက္နက္
သီခ်င္းေရးဆရာအတြက္ ႏွလံုးသားရဲ႕ ဒဏ္ခ်က္ေတြ
ေထာင္က်ေနသူအတြက္ လြတ္လပ္မႈ
အ႐ူးတစ္ေယာက္အတြက္ ေခါင္းထက္က ပန္းတစ္ပြင့္
ပြဲစားတစ္ေယာက္အတြက္ ပါးစပ္ထဲကေလ
ေနပူထဲကလူအတြက္ ထီးတစ္လက္
ဆင္းရဲသားတစ္ေယာက္အတြက္ ေငြးေၾကးအျမတ္
အဲဒီလို အျမင္ေတြ မတူတတ္တာ သင္သိပါသလား
သင္မသိဘူးလား
စကားေတြဟာ လမ္းေၾကာင္း မွားလာတယ္
သူေျပာတာ ကိုယ္နားမလည္
ကိုယ္ေျပာတာ သူနားမလည္
နားမလည္ႏိုင္တာ ျပႆနာေတြရဲ႕ ဇာစ္ျမစ္
ကၽြ န္ေတာ္တို႔ စိတ္ေတြညစ္ၾကရတယ္
ဒီလိုပါမိတ္ေဆြ
ေက်းဇူးျပဳၿပီး
အခ်စ္ဆိုတ့ ဲ စကားလုံးသက္သက္ ႏွစ္လုံးအတြက္
တန္ဖိုးေတြကို ေရာယွက္မပစ္လိုက္ၾကပါနဲ႔။
မင္းတန္ဖိုးထားတ့ ဲ အရာဟာ တျခားသူတစ္ေယာက္ တန္ဖိုးထားတ့အဲ ရာ ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္လိမ့္မယ္။
တျခားသူတစ္ေယာက္ တန္ဖိုးထားတဲ့ အရာကိုလည္း မင္းတန္ဖိုးထားမိခ်င္မွ ထားမိလိမ့္မယ္။ အဲဒီအခါမွာ
ျပႆနာေတ ြ ျဖစ္ၾကတာပဲ။ ဂုဏ္သိကၡာကို တန္ဖိုးထားတ့ ဲ လူတစ္ေယာက္ကို မင္းက ေငြသြားေပးမိရင္ ဒီလူကို
ေစာ္ကားလိုက္သလို ျဖစ္သြားတာမ်ိဳးေပါ့။ အေဖ တန္ဖိုးထားတ့ ဲ အရာက ဘဝမွာ စိတ္ခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ။ မင္းအေမ
တန္ဖိုးထားတဲ့ အရာက လူ႔က်င့္ဝတ္ေတြ ဂုဏ္သိကၡာေတြ။ အဲဒီႏွစ္ခုဟာ ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြးၾကည့္ေလ
လမ္းေၾကာင္းက ကြာျခားေလပ ဲ ငါ့သား။ သူတန္ဖိုးထားတ့ ဲ ဂုဏ္သိကၡာေတ ြ က်င့္ဝတ္ေတြက အေဖ့အတြက္ေတာ့
အလြန္တရာ ပ်င္းစရာေကာင္းတ့ ဲ ဟန္ေဆာင္မႈေတြလို႔ ခံယူထားတယ္။ ဒီလိုပ ဲ အေဖတန္ဖိုးထားတ့ ဲ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ
ဆိုတာကိုလည္း သူမခံစားႏိုင္ဘူး။ သူယူဆတ့ ဲ ေပ်ာ္ရႊင္စိတ္ခ်မ္းသာမႈဆိုတာက ေအာင္ျမင္မႈေတ ြ ခ်မ္းသာမႈေတြရဲ႕
ေနာက္က လိုက္ပါလာတ့ ဲ အရာေတြတ့ေဲ လ။ အဲဒီအတြက္ သူက ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို လိုခ်င္ရင္ ေအာင္ျမင္မႈေအာင္
အရင္လုပ္ရမယ္လို႔ သူက ခံယူတယ္ေလ။ ဘယ္သူမွားတယ္ ဘယ္သူမွန္တယ္လို႔ အေဖ မေျပာပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္လည္း လူတစ္ေယာက္န႔ ဲ တစ္ေယာက္ တန္ဖိုးထားတ့ ဲ အရာေတြ ကြာတယ္လို႔ အေဖမင္းကို ေျပာခ့တဲ ာေပါ့။
ဒီတန္ဖိုးဆိုတ့ ဲ စကားေလး ႏွစ္လုံးေၾကာင့္ပ ဲ အေဖတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ ျပႆနာေတြ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ
တက္ခ့ၾဲကတယ္။ သူေျပာေလ့ရိွတ့ ဲ ရွင္ဟာ ကၽြန္မကို တန္ဖိုးမထားဘူး ဆိုတ့ ဲ စကားကို အေဖအမုန္းဆုံးပဲ။ ဂ်ဴးရဲ႕
ခ်စ္ျခင္း၏ အႏုပညာ ဆိုတ့ ဲ ဝတၳဳတစ္ပုဒ္ထဲက ေယာက္်ားလို အေဖဟာ သူမသိလိုက္တ့ ဲ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတ ြ
အလိုက္သိမႈေတ ြ မ်ားစြာကို ဖန္တီးေပးခ့ပဲ ါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခက္တာက မင္းအေမဟာ ဂ်ဴးဆိုတာ
စစ္မီးလွ်ံေတြၾကားက လူမ်ိဳး ဆိုတာေလာက္ သိတာ။ အေဖ ခက္ခက္ခဲခ ဲ ရွာဝယ္ထားတ့ ဲ အဲဒီဝတၳဳစာအုပ္ေလး
သူဖတ္ပါေစေတာ့လို႔ လက္ေဆာင္ေပးတ့အဲ ခါ တစ္ပါတ္ေလာက္ အၾကာမွာ အဲဒီစာအုပ္ ေပ်ာက္သာြ းတယ္။ အေဖ
လက္ေရးေလးေတြန႔ ဲ ေသေသသပ္သပ္ ကဗ်ာစာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ လုပ္ၿပီး လက္ေဆာင္ေပးတ့အဲ ခါ အဲဒီစာအုပ္ကို
အျခားစာအုပ္ေတနြ ႔ ဲ ေရာသြားၿပီး ေရာင္းစားလိုက္မိသတ့။ဲ ထားပါေတာ့ ဒါေတြက အေဖ့ဘက္က ခံစားရတ့ ဲ
ခံစားခ်က္ေတြေပါ့။ သူ႔ဘက္ကလည္း အေဖ့အေပၚမွာ မေက်နပ္ခ်က္ေတြ ရွိမွာေပါ့။
အေဖဟာ သူတန္ဖိုးထားတဲ့ အရာေတြကို တတ္ႏိုင္သမွ် လိုက္ၿပီး တန္ဖိုးထားႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားခ့ပဲ ါတယ္။ တခ်ိဳ႕အရာေတြ
တတ္ႏိုင္ခ့သဲ လို တခ်ိဳ႕အရာေတြမွာလည္း မတတ္ႏိုင္ခ့ဘဲ ူး။ လူ႔က်င့္ဝတ္ေတ ြ ဂုဏ္သိကၡာေတြဆိုတာ
ဟန္ေဆာင္ေနတ့ ဲ အရာေတြလို႔ အေဖယူဆထားတာမို႔ ဒါေတြကို အတင္းအက်ပ္ လုပ္ယူရတာဟာ ပိုပိုၿပီး
မြန္းၾကပ္တယ္။ အေဖဟာ လူတကာ တန္ဖိုးထားခ်င္တ့ ဲ နာမည္ကိုေတာင္ တန္ဖိုးမထားခ်င္ဘူး။ လူသာ
ေသခ်င္ေသပါေစ နာမည္မေသေစန႔ ဲ ဆိုတ့ ဲ စကားကိုလည္း လက္မခံဘူး။ လူေတာင္ ေသသြားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ
နာမည္ ဆိုတာ မေသေတာ့ေရာ မင္းဘာလုပ္ႏိုင္ေတာ့မွာလဲကြာ။ ဒီလိုေျပာေတာ့ အေဖ့ကို ကိုယ့္မ်ိဳးဆက္ေတြအတြက္
ဒါဟာ မစဥ္းစားေတာ့ဘူးလားလို႔ မင္းေမးေကာင္း ေမးလိမ့္မယ္။ အဲဒီအခါ အေဖဟာ ယန္းေပါဆတ္ကို
သေဘာက်သူ၊ ဒဗူးဗြားကို ႏွစ္သက္သူ တစ္ေယာက္ ဆိုတာကိုေတာ့ မေမ့ပါန႔လဲ ို႔ သတိေပးခ်င္တယ္။ ပုဂၢလိက
ဆန္တ့အဲ တြက္ အေဖဟာ အတၱႀကီးသူလို႔ မင္းထင္မယ္ဆိုလည္း ထင္လို႔ ရပါတယ္။ အေဖ့ဘဝ တစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ
သူတစ္ပါးရဲ႕ အကူအညီဆိုတာ ရခဲခ့တဲ ယ္။ ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္ဘဝကို ရပ္တည္ဖို႔ ႀကိဳးစားခ့ရဲ တယ္။ အဲဒီအတြက္
မိမိကိုယ္သာ ကိုးကြယ္ရာ ဆိုတ့ ဲ စကားကို သိပ္ႀကိဳက္သလို အျခားသူေတ ြ အေပၚမွာ သံေယာဇဥ္လည္း
သိပ္မရွိလွတာ မထူးဆန္းပါဘူးကြာ။
ဒီလိုန႔ ဲ ခ်စ္ျခင္းတရားကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး အေဖတို႔ ႏွစ္ေယာက္ဟာ တစ္ေယာက္န႔ ဲ တစ္ေယာက္ ေပါင္းစပ္ႏိုင္ဖို႔
ႀကိဳးစားခ့တဲ ယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း အခ်ိန္ေတြ ၾကာလာတာန႔အဲ မွ် နာၾကင္မႈေတ ြ ပိုပိုမ်ားလာတယ္။ ပထမေတာ့
စကားလံုးေတြ မသံုးဘဲ ၿမိဳသိပ္ေနၾကတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေပါက္ကြဲထြက္လာတယ္။
ဘယ္တုန္းကမွ သူ႔ဆီမွာ မေတြ႕ရတ့ ဲ ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္တ့ ဲ စကားလုံးေတ ြ စြပစ္ ြဲမႈေတကြ ို အေဖလက္ခံလာခ့ရဲ တယ္။
အေဖဟာ သူေပါက္ကြဲတိုင္း တရားခံတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခ့တဲ ယ္။ အေဖဟာ ဇင္ဝါဒီ တစ္ေယာက္ မဟုတ္ေပမယ့္
တိတ္ဆိတ္ျခင္း သိမ္ေမြ႕ျခင္း ကို ျမတ္ႏိုးတ့သဲ ူ တစ္ေယာက္ပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ ဒီလို ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္မႈေတ ြ
ေဒါသေတကြ ို ၾကံဳရတ့အဲ ခါ အေဖ အရမ္းေၾကာက္တယ္။
ဒီေန႔ကေတာ့ အေဖန႔သဲ ူ အႀကီးအက်ယ္ စကားမ်ားခ့ၾဲကတ့ ဲ ေန႔ပဲေပါ့။ သူဟာ ေဒါသေတ ြ တအားထြက္လြန္းလို႔
အေဖ့ကို ပါးတစ္ခ်က္ ႐ိုက္တယ္။ အေဖဟာ ဓားတစ္ေခ်ာင္း သူ႔ကို ေပးၿပီး စကားေတ ြ ဆက္ေျပာမေနဘ ဲ တစ္ခါထ ဲ
ထိုးလိုက္ဖို႔ ေျပာခ့တဲ ယ္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာ ေအးျမတယ္လို႔ အေဖယုံၾကည္ထားတယ္။ အခုလို ေဒါသေတြ၊
မာနေတြ၊ ခက္ထန္မႈေတြဟာ ဘာေတြလဲဆိုတာ အေဖ မစဥ္းစားတတ္ခ့ဘဲ ူး။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ရွင့္မ်က္ႏွာ ကၽြန္မ
ဘယ္ေတာ့မွ မၾကည့္ခ်င္ဘူးလို႔ သူငိုၿပီး ေျပာခ့တဲ ယ္။ အေဖက သူ႔ကို သုံးႀကိမ္တိတိ ျပန္ေမးတယ္။ သူအဲဒီလိုပ ဲ
ျပန္ေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူဟာ အခန္းထဲ ေျပးဝင္ၿပီး အခန္းတံခါးကို ပိတ္ထားလိုက္တယ္။
သား အေဖ ဒီစာကို သူန႔ ဲ တံခါးတစ္ခ်ပ္ျခားတဲ့ ေနရာမွာပ ဲ တစ္ထိုင္တည္း ေရးျဖစ္ခ့တဲ ယ္။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္
မင္းဖတ္ရေအာင္လို႔ေပါ့။ သူအေဖ့ကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ အေဖသိတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အေဖေၾကာင့္
ကိုယ္ခ်စ္တ့သဲ ူ စိတ္ဆင္းရဲေနရတာမ်ိဳး ထပ္မျဖစ္ေစခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္လည္း စြန္႔ခြာသြားဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။
ဒီစာကို ေရးၿပီးတ့အဲ ခါ အခန္းထဲက ပန္းခ်ီကားေလး ေနာက္မွာ ထည့္ထားခ့မဲ ယ္။ ေနာင္အႏွစ္ ၂ဝေလာက္
ၾကာတ့အဲ ခါ ဒီစာကို မင္းဖတ္ရမွာေပါ့။ အေဖ့ပါးျပင္ဟာ သူ႐ိုက္လိုက္တ့ဒဲ ဏ္ေၾကာင့္ အခုထိ ပူေႏြးေနဆဲပဲ။ ဒါကို
အေဖ မနာက်င္ပါဘူးကြယ္။ သူငိုေႂကြးေနတ့ ဲ အသံေတြက အဲဒီထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ နာက်င္ေစပါတယ္။
ဒီေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အေဖ ေအးခ်မ္းသာယာတ့ ဲ ၿမိဳ႕ေလး တစ္ၿမိဳ႕မွာ သြားေနခ့တဲ ယ္။ ေတာင္ယာျခံေလး တစ္ခုမွာ
သစ္ပင္ေတ ြ စိုက္ၿပီး အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းမႈ ျပဳခ့တဲ ယ္။ တခါတေလေတာ့လည္း ကဗ်ာေလး မေတာက္တေခါက္၊
ဝတၳဳတိုေလး နဲနဲပါးပါး ေရးျဖစ္တာေပါ့။ အေဖ့ဘဝမွာ ဇိမ္ခံပစၥည္းေတြ၊ ေခတ္မီ အသံုးအေဆာင္ေတြ ဘာမွ မရွိပါဘူး။
သူငယ္ခ်င္းေတ ြ ႏိုင္ငံတကာကို လွည့္ပတ္သြားၿပီး သူတို႔ အေတြ႕အၾကံဳေတ ြ ေျပာျပတ့အဲ ခါ အေဖက
ကိုယ့္စိုက္ခင္းထဲက သစ္သီးေတြကို ခူးၿပီး ဧည့္ခံတာေပါ့။ ေဝးလံသီေခါင္တ့ ဲ အေဖေနခ့တဲ ့ ဲ ေနရာကို သူတို႔ေတြလည္း
ေတာ္ေတာ္န႔ ဲ မေရာက္ႏိုင္ပါဘူး။ တစ္ႏွစ္လုံးေနမွ ဧည့္သည္ တစ္ေယာက္ ႏွစ္ေယာက္ ေရာက္လာတတ္တ့ ဲ
အေဖ့အိမ္ကေလးမွာ စာအုပ္ေတြ၊ ဂီတသံေတကြ ိုပ ဲ အေဖအေဖာ္ျပဳခ့တဲ ယ္။ က်န္းမာေရး မေကာင္းတ့ ဲ အေဖဟာ
ကိုယ့္ဘဝသက္တမ္း ဘယ္ေလာက္ရွိမယ္ ဆိုတာကို ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ သိပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ အေဖမေသခင္မွာ
စုေဆာင္းထားတ့ ဲ ေငြေတြေင ြ မင္းအတြက္ ရည္စူးၿပီး ေနရာအႏံွမွာ လွဴဒါန္းခ့တဲ ယ္။ သူ အေဖ့အတြက္ ခံစား နာက်င္
ဝမ္းနည္း ခ့ရဲ တာေတြအတြက္ အေဖ့ရဲ႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ႏွစ္သိမ့္မႈ တစ္ခုဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး။ သူလည္း သိမွာ
မဟုတ္ပါဘူး။
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ သားေရ။ မင္းရဲ႕ က်န္းမာေရးကို အၿမဲဂ႐ုစိုက္ပါ။ မင္းရဲ႕ အေမကို အၿမဲတမ္း အေလးထားပါ။ မင္းအေပၚ
တာဝန္မေက်ႏိုင္ခ့တဲ ့ ဲ အေဖ့ကိုေတာ့ မင္းခြင့္လႊတ္ပါလို႔ မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ မင္းအေမကိုလည္း အေဖက
ေတာင္းပန္ခ့တဲ ့အဲ ေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္ပါကြာ။
ခ်စ္တ့ ဲ
အေဖ
နိဂံုး
ကၽြ န္ေတာ္ဟာ လက္ထဲက စာေလးကို အထပ္ထပ္ အခါခါ ျပန္ဖတ္ၾကည့္ၿပီး ရင္ထဲမွာ ဝမ္းနည္းလို႔ လာပါတယ္။
ကၽြ န္ေတာ့္ ေရွ႕ နံရံက ပန္းခ်ီကားေလးဟာ ကၽြ န္ေတာ့္ကို ျပန္ၾကည့္ေနသလို ခံစားလာရတယ္။ ကၽြ န္ေတာ့္နားထဲမွာ
ငို႐ိႈက္သံေတြ ဝမ္းနည္းမႈေတြကို ၾကားလာရတယ္။ ခ်စ္ျခင္းတရားရဲ႕ အဆံုးသတ္ဟာ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲမႈေတြလားလို႔
ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေမးမိတယ္။ ၾကည္ႏူးဖြယ္ ညေနခင္းေလးေတြကို ျပန္ျမင္ေယာင္လာတယ္။ စိုစြတ္အိေထြးတ့ ဲ
အနမ္းေလးေတြကို ျပန္သတိရလာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မုန္းတ့ ဲ မ်က္ရည္တခ်ိဳ႕ဟာ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ဝန္းေတြမွာ တြဲခိုဖို႔
ႀကိဳးစားလာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီအခန္းထဲက ထြက္ခြာဖို႔ အခ်ိန္က်ခ့ၿဲပီပဲ။ ပင့္သက္ တစ္႐ိႈက္ကို ခ်ရင္း ကၽြန္ေတာ္
လက္ထဲက စာေလးကို ပန္းခ်ီကား ေနာက္မွာ ထည့္လိုက္ၿပီး ထြက္ခြာဖို႔ ျပင္လိုက္မိခ်ိန္မွာပဲ အခန္းတံခါးဟာ
႐ုတ္တရက္ ပြင့္လာခ့တဲ ယ္။ ခ်စ္သူလို႔ ေခၚရင္း သူမဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထ ဲ ေျပးဝင္လာၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို
တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဖက္တြယ္ထားလိုက္ပါတယ္။ အို သူမ မ်က္ႏွာမွာ မ်က္ရည္ေတြ ရႊဲစိုလို႔ ကၽြ န္ေတာ့္
မ်က္ဝန္းေတြမွာ က်ေတာ့ေရာ။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အမည္မေဖာ္ျပႏိုင္တ့ ဲ ခံစားမႈေၾကာင့္ မ်က္ရည္ က်ခ့ရဲ ၿပီပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္
စိတ္ထဲမွာ အရာအားလုံးဟာ ရွင္းလင္းသြားၿပီ။ သူေပ်ာ္ရႊင္တ့အဲ ခါ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ရႊင္ရၿပီး သူစိတ္ညစ္ရတ့အဲ ခါ
ကၽြ န္ေတာ္လည္း စိတ္ညစ္ရတယ္။ သူလည္း ဒီအတိုင္းပဲ ေနမွာပါပဲ။ ကၽြ န္ေတာ္တို႔ တန္ဖိုးထားတဲ့အရာဟာ ကိုယ့္ရဲ႕
စိတ္ခ်မ္းသာမႈထက္ ကိုယ္ခ်စ္တ့သဲ ူရဲ႕ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ ဆိုတာကို အခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ နားလည္သြားခ့ၿဲပီေလ။
တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ အေဝးႀကီးကို ၾကည့္ေနခ့ၿဲပီး နီးနီးေလးက အေၾကာင္းအရာေတြကို
ေမ့ေနမိခ့ၾဲကတာပါ။ အခုေတာ့ အခ်စ္ဆိုတ့ ဲ အရာတစ္ခုအေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ထားတ့ ဲ တန္ဖိုးေတြ တူညီသြားၿပီ
ဆိုတာကို ငိုေနတ့ ဲ သူ႔မ်က္ဝန္းေတ ြ ၾကားထဲကေန ကၽြန္ေတာ္ ေတ႕ြ ခ့ရဲ တာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေတာ့မွ
ေမ့ႏိုင္ေတာ့မယ္ မထင္ပါဘူး။
စာႂကြင္း။ ကၽြန္ေတာ္ ခံစားခ်က္ အျပည့္န႔ ဲ ေရးျဖစ္ခ့တဲ ့ ဲ အဲဒီ စာေလးကိုေတာ့ အမွတ္တရ အျဖစ္န႔ ဲ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ၿပီး
မယူခ့ေဲ တာ့ပါဘူး။ သူလည္း ဒီစာေလး ရိွေနတယ္ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ သိလိမ့္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လည္း
ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာခ့ပဲ ါဘူး။ အဲဒီစာေလးဟာ အခုထိကို အဲဒီပန္းခ်ီကားရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ ရိွေနဆဲပ ဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
လင္းဆက္

Cover Story
Model - Awn Seng
Photographer - Naing Naing ( R2)
Make Up - December Hnin
Design - design ko myo